يکشنبه ۹ ارديبهشت
|
|
|
|
اگر یک دم نقاب از رخ زنی بالا
هزاران دل به رخسارت شود شیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه های شب
دلم پر میشود از خیال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر پیامبری معجزه ای داشت
یکی نفسش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اما یاد تو در قلب یخی من زنده خواهد ماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوباره طرح سنگینی نشسته بین ابرویت ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر روز با شاخه های گل رز
به دیدنت می آیم،
که خارهایش تمام وجودم را
زخمی کرده است،
و ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نان را به نرخ روز خورده ایم دم مزن
از این مقوله سیه چرده ایم دم مزن
با حیله ی ثنا و ستایش چو روب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه حرفات دروغ بود
غم چشمات دروغ بود
تموم خنده هاتٌ
تب دستات دروغ بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم آهو را به چالش می کشد چشمان تو ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو از نژاد اصیل ستاره و ماهی/
فراهم است برای تو هرچه می خواهی/
به روی بام دل م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیریم که از چشم شما افتاده است
آن کس که به صد راه خطا افتاده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارها و بارها
مچم را گرفته ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام او که اوست
زندگی یعنی بر سر جوی که رسی روی سنگی بنشین
دست هایت را فرو بر در آن آب زلال
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگها خشكيدند
سايه ها كوچيدند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من در قمار عشق تو
بازنده بوده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید که دهان از خور و آشام ببندی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در هیاهوی جاده ها تنها مانده ام
در میان آوار ها تنها مانده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در خلوتم گاهی صدای درد می آید
گاهی صدای خسته ی یک مرد می آید
گاهی میان خنده ها و گریه هایم !
فصل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلت را می‌سپارم به نسیم آرزوهای بهار؛
باشد که گلستانی دهد تو را به مهر،
مهربان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفس نفس، که ز تو می زنم در این دنیا
دویده ام به پی ات من، تمام ِ گوشه ی دنیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با اشکهایم مینویسم بغضهایم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مثل آلودگى آب به گِل ، فهمیدم
از صداى سخن عشق به دل ، فهمیدم
حکم پرواز، نه ، حبس ابدم مى آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر ماسه های نرم تنی دلربا بکش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ده گزافه ساقیا تاکم شود خوف و رجا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفت
چرا حرف نمی زنی ؟
گفتم ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگ که میشوم ،
تمام انگشتانم غزل نویس تو میشوند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا این روزها
میزبان هر رنگی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هشتاد چنگ تبر،
بر پیکر گل!!!
کدام آتشش بیش؟!
اَیازی از مِی
یا
هشتاد چنگ تبر؟!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک شب به انتظار ،سحر می شود به اشک
چشمان خفته و زار،خبر می شود به اشک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تیرِ مُژگان در کمانِ ابروان
چَشم آهو پیکرش سرو چَمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قد مردم را بکن همسان ما//
پس بزن از قد ایشان در خفا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی نگاهت را از من دزدیدی
انگشت هایت از پشت ماشه پیدا بود
گلدان های آن پنجره شاهد ما بودند
تمام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببند اذین که این دی ماه نماند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا پس فخر این دل یار ما را باعث ننگ است؟؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با دردِ کسان شریک و گشتن همراه
جرمی نَبُوَد دَرَش بیاید بد خواه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنکس که برمعشوقه ما،عيب گذارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از انبوه کاست های قدیمی
هنوز هم
صدای رازآلود مردی
در تن شب می ریزد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگیهایم ناخواسته پَر گرفتندُ رفتند
از مهرِ سکوتِ بر لبانم جَستند
پیِ آنها اشکها جاری شد
...
و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب است و تیره بختیها گریبانگیر انسان است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم ِ من
اقیانوس ِ بی تابم . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرق دارد عشق تو با عشق های دیگران ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه میبارد....
به نم غرقاب یکریز اشکهای التماس
مردان غارنشین صبحگاه عروس " هراسان و شرم "
سرخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به تبر بگویم که : صدای خسته ی جیر جیرک باغچه ی کوچک پر یاس خانه را مراقب باشد. ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
داد روحانی به مردم
این نوید :
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آ ن لحظه که عشق من بدل جا کردی
من سوختم و تو باز حاشا کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرادیگرنمیخندی
چرادیگرنمیگریی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درزهای جیغ سرداب
خاکهای داغ وداع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهتاب دلت
چنان در اوج؛
که نگنجد در قاب
مگر در قاب آسمان!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با آنکه بر حاجت ما استجاب نیست
حالا دعا به بارنشسته،به خواب نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حتما بخوانید لطفا نظر هم بدید دمتون گرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تارک نشین کوی ما آندم رسید بر بام ما
کین چشمه ی صبر و عطا در دل ما خشکیده بود….
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یاران چه میگویید!من خود از این بارَم
هرگام که بردارم .د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کاری کردم اونا رو میدونی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفت در نزد شیخ ، تازه مرید ......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دانه می ریخت / شعر می خواند / و آسمان می گذاشت بالای سر پر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تویی تمام آنچه در من است، تمام هستی ام
تمام لحظه های من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه با کوشش بسیار ، غزل ساخته ام/
فارغ از هرچه بگویی به تو پرداخته ام/
تو همانی که مرا بر سر ذوق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگهان آمد و چنانم زد
که شدم لِه به سانِ لیمویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انگار حرصم را تو یکـجــــــا در میاوری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای آدم آفرین بزرگ
ای حوا پرور سترگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دور از تو گلم پژمرد عمرت به سلامت باد
گشته پرو بالم خرد عمرت به سلامت باد
با طعنه ی یک دنیا می سو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آهااااااااااای مردم
من نمیتوانم بلند شوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عطشان عشقی چون خون رزان نابم
سبویم تهی زباده محزون آن ش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری بود که بعد از تو به جایی نرسید
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۷۲۴ پست فعال در ۱۵۴۷ صفحه |
سیاوش آزاد
محمدرضا آزادبخت
سید هادی محمدی
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا ودرودبرشما 
رسول دبیر (نافذ) 
جواد کاظمی نیک 
