دوشنبه ۸ بهمن
اشعار دفتر شعرِ اشک ها و لبخندها شاعر عاطفه فلاح
|
|
|
|
تو به پایان ِ راه نزدیکی
من به گورستان ِ آدم ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر چشم حوّا گریه کن نم نم
دیگر بهشتت نیست ای آدم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمعه غم را دو برابر می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم ِ من
اقیانوس ِ بی تابم . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا به خلوتت ببر ...خدای من ٬ خدای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریای ِ دور از ساحلم
این روزها ،تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدام کن مثل ِ روز ِ اولمون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو چه دیدی که طرفدار ِ غمی . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست داشتنت اتفاق ِ عجیبی بود . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو سالهاست که با ستاره ها رفته ای ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش
تمام ِ آیینه ها . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به کجا میروی ای عشق . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مــه شدی ٫ مهتاب شدم
در دل ِ تو آب شدم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که باشی به تماشای ِ جهان می مانم
من کنار ِ تو و غم ها ٫ جوان می مانم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار ِ من
صدای من برای تو
ز قصه های عاشقی
پر از ترانه ها شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم هر روز
از باغچه ی چشمانش
اشک و می چیند وآه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ترســــم . . .
فصل ِ یاس ها تمام شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اَبــر ِ من٫ پاییز هم می گذرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیــــرین لب ِ تو سرخ ِ اناریسـت ز پاییز
من عاشق ِ آه شــَـهد ِ لـبانم ٫ تو چه دانی ؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا نگرانم بود
چون غرق تر از پیشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ِ من دلخوشی اش ٫نیست که نیست
دگـَر آوای ِ خوشش٫نیست که نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من چهار فصلم پایـــیز است !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببار باران
ببار هر شب
به روی ِ گیسوان ِ شب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منم لبریز ِ خواهش ها
جهانم بی تو ابری ماند!
من ابر ِ باروری بودم
که در چشمان ِ تو جا ماند !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آماده ام . . !
تا دوباره قربانی ِ نگــــاه ِ تــــــــو شوم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درون ِ باغ ِ عاشقی
خزان ِ دل به سر رسید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من سزاوار ِ زندگی بودم
و گناهی که زنده ماندن بود
زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختر كه باشي
باد مژه هايت را مي رقصاند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساعت های نبودنت را به دوش می کشم و به دریا میریزم . . .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلمم را گم کرده ام .
میخواهم از چشم هایت بنویسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل ِ دریا هم گرفته ؛ بی تو انگار موج نداره
بال ِ پروانه شکسته ؛ بی تو دیگه اوج نداره!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمون بی تو و چشمات داره رنگ ِ شب می گیره
ستاره نوری نداره ؛ داره از دوریت می میره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر لحظه باید مال ِ من باشی
من وارث ِ چَشمان ِ تو هستم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـــهربان است...
آنقدر که با تمام ِ غم هایش
آغوشش را به روی اشک هایم باز می کند.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاهی تمام ِ آرزوها سراب می شود
گاهی تمام ِ دلت مثل ِ قند آب می شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل زِ من و مَن ز ِ دلم بی خبر
من که دگر هر چه غم است از بـَرَم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گـــاهی تمام می شوم در خودم
و تـــه نشیــن های بــودنم را
ســاعــت ِ 9 شب بیرون می گذارم . . !!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کــاش 2ساله میشدم!
من هــنوز برای رسیدن به 2،دومی آماده نبودم !ِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل بکن از مــن تـــو دیــوانه
بار ِ مــَن منزلگـَهـَش کـَج بــود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بنویس ..
/ نقطه سر ِ خــَط/ ...
دنیای عجیـبیست!! ...
/سکوت ِ ممتد/ ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تمام دنيا همين است كه مي بيني
تو از شاخه هاي خالي چه چيز مي چيني؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و این سکوت ِ مبهم
من و دنیای ِ پـُر از غـَم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جُــمعه ...
جمعه ی من
تمام نمی شود این غم ِ هزار ساله ات ...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بدون ِ تو نگاه ِ من میمونه خیره به راهـِت
چقدر دیر اومدی پیشم ، تو و اون صورت ِ ماهِت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اَبرِ چشمم گر ببارد،گله ای نیست زِ تو
آسمان ِ دل تو باش و هر زمان بر من ببار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نکند کنج ِ دل ِ تنهایَت
بغضی بشکند آرام و بریزد از چشم !
|
|
|
|
|
طاهره حسین زاده (کوهواره)
بااجازه چند 
سید هادی محمدی
عليرضا حكيم
ابراهیم هداوند
محمد منصوری بروجنی 
ساسان نجفی(سراب) 
