يکشنبه ۱۰ تير
|
|
|
|
غزل: خیال و یاد تو
{{ از دفتر : با نام تو }}
ذیفر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمیان شعر ناب چندان ندارم ارزشی
از سیّد سالار خود دارم بحق یک خواهشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌یاربیا‌دوباره‌عاشق‌باشیم
ما‌پاک‌ترازگل‌شقایق باشیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1-باده ی قوره
صبری اگرت بوده که ان قوره شود انگوری
گر بیافشرده کنی ،باز شود مخموری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرزمین من
آفتاب گردانی است
که در میان شیار مزرعه ی کلاغ ها
هیچگاه آفتاب را گم نخواهد کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز اگر چشم تو ضرب المثلی باشد
یک لحظه که چیزی نیست تا لَم‌یزلی باشد
سوغاتی چشمان تو آنروز خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آرام ترین جسم کفن پوشِ زمان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام اوکه اوست
چه سخت احاطه کرده مرا نبودنت
چه عبث به انتظارنشسته است نگاه من
چون هيزمى خشکیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما درد و اندوه بشر شرحه شرحه مى كنيم
ما رنج كار و سختى اين زندگى
در برزخ بودن و نبودن حيات
....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر نشسته سوک تو تنهای تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم زِ گنه چه می رهانَد ما را ؟
گفتا درِ توبه باز باشد جانا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دهـانِ یاوه گوی را، پُرازگُهـــــــرنمی کنـند.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر از : نغمه ششگل (نغمه شین)
...................................................................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تب کرده ام
در شرم خیس شب
کسگان از ترسش
زوزه میکشند
ژاندارم مست
لابه لای دیوارها
به دنبال جوخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عذْب است عذبِ عزَب...
با کمان چشم تو
ای نازنین‌نگار!
ای فرشتۀ عذاب!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شِکَرَک زد عشق من ؛ بس که دَرین سینه بِماند ...
... عسلی تازه بچش ؛ در نظرم چون مگسی !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو شاید دل سرگشتۀ من دل بشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنده ی عشق ست هر مرغی که در دام بلا ست ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روحم را گذاشت در صندوقچه ای کهنه با قفلی زنگ زده بست و دفن کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزلی نمی سرایم که تو را نخوانده باشم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با گام اعتماد، بیا تا سفر کنیم
از سایه بهانه؛ همیشه حذر کنیم
شبهای سرد غصه به اخر نمیرسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منِ مستانه در این شب به یک پا نه چند پا.....
پیِ عشق تو دویدم که دویدم
مهر جانانه ندیدم که هیچ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردل ماتم هجران تو است/درروانم عادت دیدار تواست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شهر را گسترش کینه فرو می ریزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شخصی عبادت نمی کرد خدا
مانده و تنها جدا از خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«شبی که لعنت از مهتاب میبارید»
«و پاهامان ورم میکرد و میخارید....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچون غمت بی خروشم من
آبستنی زیر دوشم من
...
علی رفیعی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برگ ها
خش خش خشاب خالی می کنند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من دگر روانشناسی شده ام
وقتی که پشت چهارراه نه به چراغ می نگرم و نه به ساعتم
...............
قاب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانا زمن مگردان مهروعطوفتت را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش جای تو بودم
راحت چشمانم را میبستم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شیوع آبستنی دیگر
از دهان تو میچکید
قطره قطره
خون جگرهاشان
و تو ای تاریخ
همیشه را بیاویز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشتِ حصار، زیبایی کودکی را وصله می زدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وَ جاي قلبِ پر از خونِ خود شقايقِ سرخي
كه در خزان شده پرپر، به لاله زار كشيدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدای شهر غریبان عجب خدایی شد
تو رفتی و همه عالم غم جدایی شد
غریب می چرخم در حصار دلزدگی
تو از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر‌بام‌ملایرتوبیا‌همسفرم‌باش
یکلحظه‌بیا‌همدم‌چشمان‌ترم‌باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با چرخیدن درون چرخشگاه که هرکس فکر چرخش خودرا دارد
میچرخیم دور هم بدون این که کسی خبر بدارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تابستان است
آفتاب می بارد
امّا نه همه جا یکسان
می سوزاند
نه من و تویی را
که عینک برچشم
هو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قناری شکسته دل، پر بکش از کنج قفس
آواز آزادی بخوان بر عاشقان بی نفس...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«ایمان» به چه رو خرده بگیری ز بزرگان
کفرت به سر عرش معلّٰاست کجائی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست های تو.......همان حق اند
بر گردن من...... """"
پسرکنعان
سید فاخر خلف زاده مولاء
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خودت بودی
شک ندارم
مگر میشود صدای خنده هایت را
فراموش کرده باشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دامنت بوی نارنج میدهد و
گیسویت بوی بنفشه
تاکنار منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از ...
پایان انسانیت حرف میزنم
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشت یک بیتوته ی سبز
نامه ای افتاده ...
سر آن باز است و
چشمانی نابینا کنارش ایستاده
......
سر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گویا که مُـرد آخر ، زاینده رود ، افسوس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ریشه کن از ریشه دوانیدنِ تنهایی هام
محتاجِ نفسهایِ مسیحات شدم،.. کاری کن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كودكي بودم كه در دل آرزوها داشتم
باز كن داروغه ديگر بند قنداق مرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شايد گرامى تر
مردان فهم و عشق و آزادى
از رهنمايان خدا آورد اسراييل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر این برف تنهایی ام رد پایی که نیست
دراین کوه سرد سکوتم صدایی که نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر روز؛عدل ظهر
کنار باغچه می روم
تا تشنگی مزمن دست هایم را
با بنفشه های کبود درمیان بگذارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شدم حل در تو و رفتم زدنیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناگهانی ، آنی آن شد که نمی پنداشتیم
فصل گل دردانه‌ای را در زمینی کاشتیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هلا! تورا چه بنامم به غیر حضرت زخم
که هست نام تو یادآور تمامت زخم
رسول آینه های هزار تکه شده !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من مثل هرروز
با همان سلام، همان صبح بخیر
همان قهوه ی تلخ همیشگی را می نوشم
همان لباس ساده ی هر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صدای پای اوست میدانم من
تمام هرچه مال اوست
می خواهم من
...
سحر سلمانی زاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با معجزه ی شعر تو گویا شده ام من
ای شمس من! عاشق به تو گویا شده ام من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با این که‌دلم‌اسیردستانش‌بود
امانگران‌عهدوپیمانش‌بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ادعاها شده‌بسیارنصیحت‌را٬حیف
ازبزرگان زِسَرِشوق شنیدن گم شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مانند نسیمی که سحر خواب ندارد
آواره ی هر کوچه متروکه ی سردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای یگانگان عالم که؛
"افزون از زمین،
فردوس هم در زیر پایش
رنگ میبازد..."
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تضمین
این حسین کیست که عالم همه دیوانه اوست
یا چه شمعیست که جانها همه پروانه اوست
صِبْغَةَ اللَّه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیمیای غم تورا دارم نقد عشق است زر نمیخواهم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل : زیبایی در کربلا
{{ از دفتر: با نام تو }}
ذیفر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار فصل زایش مهر و قرار های عاشقانست.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماییم و خیال لب آن یار و دگر هیچ ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه کردی با دلان ای شاه خوبان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرگز در انتظار بهاری نبوده ام
امیدوار یاری یاری نبوده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هجومِ خاطره ات فرصتِ گریزم را / گرفته از من و پاییز برگ ریزم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزار سال مي گذرد ،
عاطفه و حماسه پير نمي شوند .
نقل ماجرا تكرار نيست ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ديوانه هم ستيزد هوشيار هم ستيزد
ديوانه را رها كن گر بسته است عاقل
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۵۰۶۲ پست فعال در ۱۵۶۴ صفحه |
امين آزادبخت
مهدي حسنلو
محمد رضا خوشرو (مریخ)
فرشید به گزین
مهرداد مانا
