شنبه ۲۲ ارديبهشت
|
|
|
|
ای غمم حوصله کن درد فراوان دارم
درمیان شهر شلوغ بغضی پنهان دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگ رخم خسته از این خصم ها
رنج بکن درد بکن مرگ براین جسمها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمر ما جز قدر یک دیباچه ی خالی نبود
عشق آتش زد مرا خاکسترم این شعر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی دلم گرفت ز اندوهِ هجرِ یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب منتظر نوره،
فانوستو روشن کن!
از ماه خودش دوره،
فانوستو روشن کن!
...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
..... جناب شیخ ندیده بگیر امشب را....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زخم هایت را
مداوا نمی کنم
تا عمقِ تیغِ فرورفته در تنت
بمانَد به یادگار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گردون نگر جهانت جای قشنگی نیست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در پیچ هر میدان
حرف هایم لیز می خورد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم خون ست از نا دیدنی هایی که می بینم ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هوایی رو که تو نفس میکشی
دارم زیر بارون نفس میکشم
قدم میزنم توو خیال خودم
به رویای خیس تو دس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جنبش انقلاب.رباعی.کلاسیک.عاشقانه.سپیده اسدی.مهربان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته ای موسیقی هر شب تارت شده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زنده شد در دل ویرانه من خاطره ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راستی،آن خم ابروی تو برجاست هنوز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دور خود کشیدم دیوارها
زآنکه ببُرم از جمع اغیارها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای اینکه تاریِ تاروپودِ زندگی ام را ،
به صوتِ خوشی ، تحمل پذیر کنم ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دوست داشتنت
رودی آرام و در جریان
.
.
.
عاشقی تجربه‌ای تکرار نشدنی
اکسیر نایاب زندگی
گام زدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر چشمم برای درد اعضایی نمی‌گِرید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه گاهی که دلم میگیرد
میروم مهمان دریا میشوم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سراینده=سرایش توکلی
شعر عاشق و معشوق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد آن زمان بیش گشت که خود را عاقل پنداشتند و گفتند ما دیوانه‌یم!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب که میشه به عشقه تو بچه میشم....
تن تن واست فال میگیرم....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نیمه شب بر سر سجاده چو اشکم بچکید
جگرم سوخت مرا، همچو بپاشند اسید
خواستم بدمم نعره ای از هجر و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترحم خوب است
مثل رحمت آسمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قاتل به محل جرم بر میگردد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دشمن کمینم می زند لطمه به دینم می زند/
پا بر جبنم می زند ای رسم و آئینم بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فصل خزان آید همی بوی ز باران
نسیم خوش عطری آید ز کوهساران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میدوزم این واژه ها رابا یاد چشم سیاهت
شاید که با شعرهایم خیاط خوبی شوم من
سعیده_شاکری
@M
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تـرا دســـت مــــادر خـدا می‌سپارم
چقدر گریه کردم تو باشی کنارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از این بالا نشینی ها که هر نخلی خبر دارد
خودم دیدم که دست نارس انسان تبر دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیر جنبیدی عزیز من قرار از دست رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سگانی با پوزه آلوده بر ریا / با رویای سفره کباب بره / می گردند در چند سوی رمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راستی،آن خم ابروی تو برجاست هنوز؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه
با سه جهان رنج
" روی " خاکستر!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هیچ می دانی زمستان را چرا دارم دوست؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی آیینی از حسرت هاست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انار پالتوی چرمی اش را درآورده
و دانه های قرمز سخاوتش را
در کاسه های کوچک بلوری
تعارف میکند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان ،
مفهومش را ازدست میدهد درآن دنیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كمال وفضل اين ملت كه به نوشتن كتاب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر بوستان
شاعر:سرایش توکلی(کبیر)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به راز!
قسم به نور!
قسم به عشق در پرده ی ستور!
که خوش آمدی به جهان غفور!
کلام وحی، جلوه ی مع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از تو
آسمان را نگاه نمیکنم
ابر را نمی بوسم و
با باران نمی رقصم
بعد از تو،
از دلخوشی هایم م
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زادروز فردوسی بزرگ
*یک از ماه بهمن بُدش زاد روز*
*چوفردوسی بگشود چشم آن تموز*
*ز معما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌رسد پاییزم از راهی دراز
خستگی را میدهد رویَش به باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگرچه باورش سخت‌ست، اما
جزیره‌ی شرجی آغوشت
با هیچ کرانه‌ای
--قابل قیاس نیست!
لیلا_طیبی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ضجّه‌ای بی‌امان،
درونم پا به ماه است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو با کلام شاعرانه
عاشقانه ای را به تصویر کشیدی
کلامی که فراتر از هر حرف و صدایی
جادو می کرد
ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرچه مشکی از تمام رنگ ها سنگین تر است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو هستی مادرم گلبرگ رعنا
که مهرت در دلم تنهای تنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به جنگ رفتم ! جنگیدم که امروز تو بهتر باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی تا دل و جان با تو پر از عشق شود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از شهر و دیار خود دور اُفتاده ام
بی یار در این شهر غریب افتاده ام
در گوشه ی این شهر اسیر افتاده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گم شدن در قسمت شمع و گل و پروانه بود
تا بدانی در خمار باده می آید وضو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
... ولی از نقطه ای سیّار، می ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انسان مقام دیگری دارد در این ماوا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آموختنِ زبانی ساده
برای فهمِ
علاقه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه میدانی تو از نیلوفری در چنگ مردابی
که بی‌رحمانه میبردی دلم را مثل سیلابی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این شهر خسته است
صبرش به سر رسید
در این غبار غم
یک روز خوش ندید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو را چون آخرین دیدار بوسیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و در این لحظهُ این ساعت شب
پیش این باغچهُ این گل یاس
تو دوباره از من
می خواهی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای که نازت، ناز مَه رویان خراب
ای نوازت بهر جان داده رُباب
دست بگشا تا بغل گیرم ترا
انتها ، بی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای اراده هایی که همیشه رادِ رادید !
پنجره که چشمِ دیوارست ،
همه چیز را دید
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۳۹۸۶ پست فعال در ۱۵۵۰ صفحه |
محمد رضا خوشرو (مریخ)
به نام یگانه خدا سلام و درود و احترام 
بهروز عسکرزاده
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
مولود سادات عمارتی 
