فاخته

حیف که در تاریخ  نویسند نامتان
شرتان گیرد دامن ظلم  خو دتان
جمع ای زیر تیغ جورتا دست پا زنند
بی شرمی تا کجا مرگ بر  مکرتان
این قافله ی عمر می گذردبر شما 
از ظِلمت شب سیا تر روری سنگتان
شب را نهایتی دارد ظلمت پایانی
 مرگ بر دلهای سیا بی انتها تان
فاخته ی بی پروا و نخد مغز شما
قرق در ظلمتان شماره افتاد قلبتان
حیات گیرید از شما ارامش ندارد دنیا
کفرتان تا سر هد جنایت نام تان
شرم بر همه ی همنشینان شما
دردریای خون شان مرگ بر مکر فکرتان
خانه ها خراب کنید طفلان به خاک
این در کدام منتق بود سوابقتان  
شرف چون چند  پاره پیرهن شما
ابروری انسان نوشابه ی نانتان
بی شرفی هم حد حدود ی دارد
مرگ بر چکمه پوشان در رکابتان
کلام کلیم بردل سیاه شما ندارد اثر 
گمان کردین  کلیم بود پیابر تان