تا آسمانی طائرم بر بامِ کیهانم بیا
تا خسته جانی زائرم شیدای جانانم بیا
فصلِ بهاران و چمن، هنگامِ یاس و یاسمن،
با بلبلانِ انجمن، در باغ ریحانم بیا
دارم نشان از بی نشان، بر بالِ پروازم نشان
از منتهای کهکشان، تا بامِ ایوانم بیا
من زایری بارانی ام، آیا زِ خود می رانی اَم؟!
ای یوسف پنهانی ام ، در راهِ کنعانم بیا
ای گلسِتانَت آسمان، ای رهنمای انس وجان
دراین دیارِ بی نشان، یک سربه سامانم بیا
من عاشقی دیوانه ام، آواره ی میخانه ام
گم کرده راهِ خانه ام، کاشانه ویرانم بیا
طعنه زنندم این وآن، هم ناکسان وهم کسان
خُردُ کلان پیروجوان، رسوای دورانم بیا
دشمن کمینم می زند لطمه به دینم می زند
پا بر جبنم می زند ای رسم و آئینم بیا
این ریزه خوار خوان تو، جانش فدای جان تو
با آب و نان و دانه ای، درکُنج دالانم بیا
قبل از وقوعِ فاجعه، بنما علاج واقعه
دنیا شده ظلمتکده ، ای ماه تابانم بیا
رنجورم ازاین درد وغم، بر زخمِ من مرحم بزن
منت نما بر مهدوی داروی درمانم بیای
مهدوی
شعری زیبا خواندم از قلمتان