رخوت

چشم هایش
قصه های دلفریب بوسه هایش
   رد اشکی می‌کشد
      خطی به روی ماهتاب گونه هایش

سوز سردی از غروب  بی کسی ها

می دمد آتش به جان‌ گریه هایش
یاد آن لبخند زیبا
  از تمام نا تمامش
می کشد او را به تغییر
      میزند بندی به پایش

چند رویا آنطرف تر
دختران ، زیبا سرشتان
تابان تر ، شیدا تر ، مهربان تر
و در آن سو
تیک  تاک ساعتی از جنس‌ جادو
می برد او را به هرسو
ازین سو به آن سو
در سرش آهنگ رفتن 
گاه آرام ، گاه لبریز از هیاهو

با هجوم یاد چشمان پر از اندوه یارش
        باز میخندد به شب
         با گریه های داغ دارش

قلب بی امید او در سوز هجران
    ساز آرامش ندارد
او به پاییز خودش خندیده
                این بار در بهارش

رفته در آغوش رویای خیالی
پر‌کشیده تا غروب آن حوالی
مانده در تعبیر خواب یک جدایی
سهم تلخ لحظه های انتظارش

با نگاه می بوسد از دور
        چشم های دلبرش را
بارها لغزیده بر اندام او در خواب و رویا
بوسه های دلفریب بی قرارش

بهروز دارابی