هم مسیریم

برای اولین بار، حس میکنم که دنیا یه جایی مثل غربت، شده و من غریبم لحظه به لحظه دلم، بغض داره و بهونه آخه خوشی دلم، اینه بیای به خونه من اعتراف میکنم، که خیلی وابسته تم رفتن تو فاجعه ست، چون خیلی بی طاقتم یاد دقایقی که، تو روبروم نشستی یه دستمو گرفتی، رفتیم تو حس مستی هر وقت دلت می‌گرفت، سر روی پام میزاشتی دست میکشیدم سرت، حیف روزگا ر نذاشتی حالا دلم خون و جون ندارم، هلاکم عطش دارم تشنه تم، زیر بیای زیر خاکم هر لحظه روی ماهت، میاد جلوی چشمام حتی بخوای میخونم، بیا که خیلی تنهام دلیل اصرار من برای برگشتنت اینه تو دوستم داری، فداتم میکنی سرت اگه دوستم نداشتی، نبودی فکر آشتی خوشبختم ن توأم، هیچ چیزی کم نذاشتی این همه دال و مدرک، اینکه تو هم میمیری دوستم داری و باهم، تا مرگ هم مسیریم