دوشنبه ۲۸ خرداد
|
|
|
|
مارا که نظر بر رخ تو دوخته باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درود و عرض ادب
بیا که قاصدک امشب به تب گرفتار است
وجود لاله سراپا ز غصه تب دار است
شقایق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش پارس
در مزگت آتروپات ویران
آتشکده ی تخت سلیمان
اسرار زبان سرخ آتش
گردیده به کوه و دشت پنها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدر ، خدای خمیده برای یاری تو
پدر ، کمی نرسیده به نامداری تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حق است مفتخر به چنین اسم اعظمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می ساید از حرص، دندانهایش را
خوابِ سنگینِ شب بو .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارالها ! ما را برسان ،
به آن جایگاه عشاق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداونـد سخن گويـي ، سخـن گويد كه مي گويـم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گلوله خورد کوچه
خاطراتمان
پخش زمین شد...!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دویدند روزها و شب‌ها
از نشیب غروب
تا به اوج طلوع
تا به آنجا
که آرامش دست‌های تو بود
شانه‌های ت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کَه بُود عمر گران بر زندگی جولان مزن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
[--مخاطب خاص!]
چه واژه‌ی زیبایی...
***
کاش واقعی بودی!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می کشی شعله به هر گوشه ی ویرانه که چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو اگر پنچره ی دل خود باز کنی سوی دلم
دل من گرم شود
همچو چای آتیشی
گرم و تو دل برو
در اولین دیدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برف چشمانم که زیر خورشید نگاهت
آب شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوبِ من! من را بیاور با خودت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آتش عشقت درونم را چه نالان کرده است
من نی ام تنها بسوزم سوخته گانت کشوریست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اکنون پاییز دل انگیز
در سینه ام ردی گذاشت
ردی از صدای پای صدایت!
که انگار از دالان بی انتهای خاطر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته ام من خسته از پاییزِ غم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید که سر می‌زند،
ماه
با
ستارگان چه خوابی می‌بینند؟!
رها_فلاحی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی‌هوده‌ست تسلای مترسکی
میان مزرعه‌ای سوخته...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای معشوقه ای که
هیچ گاه نداشته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یارَب،این چه دردیست که درمان ندارد...💔
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می رسد روزی که در اعماق چاه
یوسف هم بی کاروان خواهد نشست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر " بود" تو بر ستمگری پابند است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوسپندی قدیم اگر می مرد لاشه اش را شغال هم می خورد
چند روزی به لاشه خوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش بیایی و نروی به مدار مهربانیت بفرمائی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدر ای سرو بلند قامت عشق
تو همان نماد کوشش
تو همان مرد شریفی
که خودش یکه و تنها
بار سختی را کشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قلب وسعتی دارد به اندازه ی حضور خدا!!!!!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری در این راه درازم سخت دل بستم
تا بین عقل و دل بیابم انتخابم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به یاد آقای ارجمندم، زنده یاد
سیّد حسین حکیمی بافقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بغض ِ گلو گیر ِ دلم زخم ِ شکار است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.... در بند اسارت سخن راز چه گویم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کعبه فهمید خدایی به دل انسان‌ها
چون همان سیزدهم سینه خود را زد چاک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
منه گمنام دراین وصله تمنای توام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون محمد رسول الله گشت خاتم انبیاء
ابن عم عزیزش علی آمده آن نور کبریاء
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دختری می دید رنج پدر
گرد پیری آمدش آرام به سر
روی آرامش ندید ،
در پس کار جان فرسا
گشت پیر و ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من به حینِ نوشتن ،
فقط یه ناظرم
مغز و قلب و قلم ام را
آزاد میگذارم ،
تا هرچه خواستند را بنویسند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شادباش ازاین شهادت که سعادت داشتی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ناتوانم ناتوانم ناتوانم ناتوانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
موسیقی باران.رباعی.شعر.عاشقانه.دوستانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن موی پریشان تو آرامش جانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از تناقض های عالم نکته ای را گوش کن
زلزلِه در فصل سرما یاد ویران می کند
محسن ملکی
۱۱/۱۱/۱۴۰۱
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد تو پنبه سیگار ز لبم کام گرفت
مثل سیگار غمت آهسته مرا خواهد کشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پر پروانه شکست از ترک آینه ها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای‌که آن بالانشستی فکرمردم‌نیستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر کودکانه به مناسبت روز پدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جـــــانـــــا همه آن کن نـــــظــــری جـــانـــب ما ... ای مـــظـــهــر گـــل ، رخ بـــنــمـــا ، پ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گنجشک برفی…………… رو سیم برقه
دونه های گندم به زیر برفه
خونه های مردم چه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا ســــــروری در دست بد و لنده غر افتاد
دزد از در و دیــــوار به شهـر و گذر افتاد
ملت ز پـیء دارو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه کَس از خنده ی من ، خنده گمان خواهد کرد
که در اعماقِ دلم خنده فغان خواهد کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر در مورد انسان و خوبی کردن، و شباهت آن با ذرات بنیادی اتم هست.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در واپسین دقایق شب به تو پناه می آورم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلتنگ شدن واژه پر بال و پری بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سخت تر از قدرت خشخاش هم باشی اگر
یک نفر می آید و آهسته تَرکت می کند
محسن ملکی
۹/۱۱/۱۴۰۱
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با خاک ،زمانی که هم آغوش شویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو خواهی دید بعد از این ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوسه میزد شب به شهرش با رازهای عاشقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بشنو از من داستان میز را
آن چه بالا می برَد ناچیز را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مکتب ادبی نورگرایی
شعر پیشرو
شعر سروش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عشق جديد ، مستـي و بازيـگري بر آن هست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برایم معنا نشد این زندگی
روز و شب از پی بیهودگی
بوف کوری است گویی روان
انچه دید چشم و گفت زبان
ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلِ بی تو دگر دل نیست ،
ای وای برآن دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک روز شال و کلاه می کنم و
در پسِ کوچه های زمستان گم می شوم
مرا چه به سرما
مرا چه به باران
مرا
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۴۷۹۰ پست فعال در ۱۵۶۰ صفحه |
عباسعلی استکی(چشمه)
سید هادی محمدی
مهرداد مانا
وحید سلیمی بنی
احسان فلاح رمضانی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
محسن ابراهیمی اصل (غریب) 
فرشید به گزین 
علی مزینانی عسکری 
مسعود مدهوش 
محمدکریم نقده دوزان خراباتی 
