پنجشنبه ۳۱ خرداد
|
|
اون کلاهی رو که با عشق تو سرمن میگذاشتی
اون همه گرما و ا
|
|
|
|
|
یارب ز عطای خویش مرجان دادی
چون عیسی مریم دل ما جان دادی
|
|
|
|
|
رنگ تیره گوشه ای نشست ، یک نفر به پای خود گریست
|
|
|
|
|
دوباره قلب عاشقی
نذر دقایقم کن.......
|
|
|
|
|
پدر
زادم روزم را یک ماه عقب بردی تا یک سال جلو باشم
من اما...
|
|
|
|
|
آن آينه كه شانه به دستانم داد
ژوليدگيم ديد به اين فكر افتاد
|
|
|
|
|
تن داغ جهان من، به آب دیده ها تر شد
از اون روزه که تلّ خاک
به لطف گریه آدم شد.
|
|
|
|
|
دِلا سۏچ و وَتی چَمّانا کۏر مَکـَنْ
|
|
|
|
|
دلواپس از غروب فقـــط مـات مانده است
ساحل ، اگر چــه مـوج شعــف می پراکند
|
|
|
|
|
در خلوت خود با تو سخن مي گويم
وز ديده ي دل غبار غم مي شويم
|
|
|
|
|
يغماگران حسن به کويي چو بگذرند
زانها به جا چه ماند جز آتشي و دود
|
|
|
|
|
یادت اهواز و قلب من تبریز، این تناقض شکوه احساس است
بی سبب نیست رفته ای،نــامت؛ روی نصف النهار جا م
|
|
|
|
|
آنقدر تو را عمیق نفس کشیدم که بعد رفتنت هنوز در دم و بازدمم عطر تو جریان دارد ..
گویی دم کشیده عطر
|
|
|
|
|
آنجا همه از ترس حياي تو بريدند
ليكن من دلداده به زندان �
|
|
|
|
|
شعری از همسرم:
کفتر چاهی و
|
|
|
|
|
نگفتمت عاشق نشو، عشق خرابت میکند؟
|
|
|
|
|
نقشه ی دریا همیشه قتل ماهی بود نه?
|
|
|
|
|
گیسو پراکنده ام...بر سپید جامگی شب...
بر درگاه مواجیِ این کالبد بیدار...
به تو میپیوندم...به
|
|
|
|
|
کباب و نان داغت را گرفتی...
|
|
|
|
|
پیراهن دلتنگی ام را باز کردی
وآغوشم پر شد از خـيــال تـو
اما دیـر آمــدی
دلـم " سـ
|
|
|
|
|
در جاده های قهوه ای
پدر فریاد میزد
گرگها!
گندمزار!
کودکان در خواب
در تپه ها
صدای روباه
کودک
|
|
|
|
|
جاتو هیشکی نمیگیره گفته بودم اینو صدبار
برو خوش باش و صفا کن عزیزم خدا نگهدار
|
|
|
|
|
آویخته باران سَرِ خود را به دلی تنگ...
|
|
|
|
|
امشب که به سر دغدغه ای جز غزلم نیست
|
|
|
|
|
کاسه ی آب و قرآن و بوسه,ای مسافر سفر بی خطر باد
|
|
|
|
|
به نام خداوند عشق و یقین
به یکتا نگارین ماه و زمین
|
|
|
|
|
شبی در خلوت اشـــــراقی خود میهمانم کن
شرابی را که در پیمانه داری بذل جانم کن...
|
|
|
|
|
گشت جهانی به گلی لاله زار
وصف چه گویم گل توحید دار
|
|
|
|
|
همه چیز وارونه شده
حتی هوا
|
|
|
|
|
دوباره فصل پاییز .....
فصل خاطره ها
|
|
|
|
|
در وقت نماز می کِشد او ضامن ِ بُمبَش
بنگر که کجا میکشد او ، کیست بداند
|
|
|
|
|
بركه پر آب، از باران پاييزي مي شود
لب تشنه علفزار، دوباره سيراب مي شود
بيدار مي شود گويي جهان از
|
|
|
|
|
من از برهنگي هاي درخت فهميدم
|
|
|
|
|
از سجده ات امشب سرم را بر نمی دارم
غـــرق ترنــم هــــای خیـسم ، ژالــــه می بارم
|
|
|
|
|
تو را تنهــــــــــــا پرستش می نمایم
و یاری از تو تنها انتظـــــــار است
|
|
|
|
|
اولوم یوبانیر
من تله سیرم ...
|
|
|
|
|
مردان مرد ایستاد ه اند
تا ما در آرامش باشیم
|
|
|
|
|
از آتش دوزخ تو چرا می ترسی؟
|
|
|
|
|
قلم سبزم را
بر تن کاغذکی
می کشم،
با احساس...
می نویسم با شور
کلماتی که به رقص آمده اند...
|
|
|
|
|
درپادگان هاي نظامم كو دتا كردي
يا انقلاب مخملي در من به
|
|
|
|
|
چشمات قلب من ومی لرزونه
قلبم میگه من عاشقت شدم
مست آن خند ه هات شدم
|
|
|
|
|
نشستم پای رایانه شب وروز،
شدم بد میخ این ابزارِمرموز
|
|
|
|
|
گاهی وقتا دل من لک میزنه...
|
|
|
|
|
سلام اي فصل رؤيا خيز پاييز !
پر از ابهام و راز آميز پاييز
|
|
|
|
|
بوی بهار
زمستان خسته ام کـــــرده بــــیا بوی بهار آور
لباس سبز نجــــــــرابی ،هـــوایی کوه سارآو
|
|
|
|
|
در نهانخانه دل نقش رخ یاری هست
|
|
|
|
|
چشم تو چه بی خبر شروعِ یک بازی شد
او نگفت اول کار یک و دویی باید گفت ؟
|
|
|
|
|
یک روز که شبان خفته بود
خواب دید بره ای گم شده .....
|
|
|
|
|
دنیای سرخ من به سخاوت دچار نیست
تا آخرین سکوت دلت اعتصاب کن....
|
|
|
|
|
گاهی بی دلیل گریه میکنی،میشینی و به دیوار تکیه میکنی،به روزای رفته فکرمیکنی،به عبارت ساده تر دلتو به
|
|
|
|
|
قلم بر دوش
زبان خاموش
گلو را بغض ماری مست در آغوش
شکسته ،بی رمق، لنگان، صدایی گاه گاهی می خزد د
|
|
|
|
|
بیا بیا که صبح شادی گزرد
به نامرادی گذرد
|
|
|
|
|
کوله بارم
سرخ
زرد
. . ..
باد
پ ا ر ه
پ ا ر ه
می کرد
لبریزِ
پاییز بو
|
|
|
|
|
عشـق در نیـــل کمــی بــا دل مـن راه آمـد
بعد موسـی شدن از چهره نقابش برداشت
|
|
|
|
|
ای کاش که عمر تازه ای بود مرا...
|
|
|
|
|
"امشب"
امشب خدا بامن و.......
|
|
|
|
|
عشق کودک و درخت و عاشق شدن معشوق
|
|
|
|
|
رو فنا کن تا بقا یابی
چشم دل باز کن
تاخورشید لقا یابی
خود به بر جان بینی
آنچه نادیدنی اس
|
|
|
مجموع ۱۲۴۸۸۶ پست فعال در ۱۵۶۲ صفحه |