جمعه ۲۹ فروردين
اشعار دفتر شعرِ بابونه شاعر محمد علی ساکی
|
|
|
|
چون چشمه كمي بزن بهادر باشي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از هول حليم توي ديگ افتاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي عشق هميشه في الصدور الناسي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دو بیتی های پینه بسته ام را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای شعر یقین که مهره ی مار منی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل حق دارد از تو رو بگیرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امضا نكن با قهر حكم انفصالم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برهم زده اي قاعده ي بازي را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توهين به رسول مهرباني تا كي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا گل مي كني سر چشمه ي آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دارا همه چيز داشت با دوز وكلك
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برمعجزه ي نگاهت ايمان دارم
اين بود كه از كيش تو مرتد نشدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با حيرت و دلهره به تو زل زده ام
انگار كه جاده ي هرازي اي عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر چند رفيق نيمه راهي بودي
سرگرمي وطنز گاه گاهي بودي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا زير طاق ابرويت اتراق كردم
عكست به بالاي غزل الصاق كردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غواص ناشي گرچه درگرداب مي ميرد
ماهي به مكر تيغه ي قلاب مي ميرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در منطق تو نبوغ جاري شده است
روشنگري فروغ جاري شده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در آرشيوش از تو فيلم مستند دارد
چندين سكانس از صحنه هاي خوب وبد دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با ديدن پارسا بهم مي ريزد
يكباره فرو چو ارگ بم مي ريزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
براي هر پرنده واژه ي زيباي پروازي
به گوش سرو مي خواني الفباي سرافرازي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر خانه كه شد صاحب دو كد بانو
بايد بخورد بره ي آن را لولو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب كه چنين گرم غزلخواني خويشم
در ژرف ترين اوج ز حيراني خويشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فانوس دريايي من سوسو گرفته
يا كشتي طوان زده پهلو گرفته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با گوهر اشك كرد غوغا پروين
تا گنج يتم كرد پيدا پروين
|
|
|
|
|
|
|
|
|
(بي تو مهتاب شبي ) كوجه مرا آه كشيد
روي ديواره ي دل عكس تو را ماه كشيد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي كاش آن شيرين بيان همصحبتم مي شد
يا كه طنين خنده هايش قسمتم مي شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر خورشيد بانو
چقدر مهمان دارد
كه هرصبح تا غروب
برنج در ديگ دريا مي ريزد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مي نويسم مشق هاي زندگي را اشتباه
آب و نان را جا به جا ، دارا وسارا اشتباه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تبارم به فدايت يا ابالفضل
فداي يا اخايت ياابالفضل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن روز كه زير سنگ باران ، خورشيد
مي خواند به روي نيزه قرآن ، خورشيد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از متن ذهنت پاك كردي دكترين ها را
تا كه بدست آورده باشي نقطه چين ها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من كه به تن خود زده بودم پيه هارا
هاشور تو خط زد همه ي حاشيه هارا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با پرواز
آب ودانه يافتني ست
آب و دانه ي قفس
پرواز را از ياد پرنده مي برد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اي كه با يك عشوه از پير و جوان دل مي بري
اخم هايت با من است و خنده ات با ديگري
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صد ساك پرازكادوي پز آوردم
ويروس به جاي عطر رز آوردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
كلبه اي داردگلي ماه منير
مي نشيند روي فرشي از حصير
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماهي تنگ بلورت خواب دريا ديده است
خواب آزادي به دست گرم سارا ديده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درمسير خلوت روياي من
اين خيال ناكجا پيماي من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در بلوغ سر به مهر غنچه هايت جاري ام
روبه دريا مي رود خيزابه ي بيداري ام
نو به نو مي گردم از خوشخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه گداري
گدارم بر تو كه مي افتد
گدازه مي شوم
گرگر گر مي گيرم و گيوه هايم گيج مي شوند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن آينه كه شانه به دستانم داد
ژوليدگيم ديد به اين فكر افتاد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درپادگان هاي نظامم كو دتا كردي
يا انقلاب مخملي در من به
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صحاوه باغم و سي ميوه داغم
د چن اول هلارو بيه باغم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسته شدم از ديدن سريال تكراري
از سوژه ي زرد اكيب فيلم برداري
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصلي زكتاب عشق تا باز نمود
كوچش به عروج عشق آغاز نمود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا از طنين گام هايت جان گرفتم
بوي گلاب قمصر كاشان گرفتم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هم آينه ي رئوف پندار مني
هم طوقي جلد روي ديوارمني
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رخت خيس آسمان رابادبرد
روسري كهكشان رابادبرد
ازلب ابر ترنم بي خبر
طعم شعر ناگهان رابادبرد
|
|
|
|
|
فریباایازی روزبهانی
سید هادی محمدی
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
مهرداد مانا
مسعود میناآباد مسعود م 
شاهزاده خانوم 
