لباس

لباسي بافتم از تارو پودم
براي او كه بوده چون وجودم
نكرد آن جامه را يك لحظه بر تن
تمام عمر پا بند كه بودم
زمین
زمین خانه خرابم کرده مردم
تمام خاندانم برده مردم
که رفتند زیر آوار غم ودرد
زمین لرزید بنگر درد مردم
ناله
نالم از درد فراقش کاین همه کار منست
غمگسارو همنشین این شب تار منست
بر سرکویش بگریم تا سحر ای همرهان
عاشقم ، این عشق یاران ! چوبه ی دار منست