محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
شنبه 26 خرداد 1403
شهادت سربازان دلير اسلام: بخارايي، اماني، صفار هرندي و نيك نژاد، 1344 هـ ش 9 ذو الحجة 1445
Saturday 15 Jun 2024
مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خظ قرمز ماست. اری اینجاسایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..
شنبه ۲۶ خرداد
من از تمام تو
صد رونوشت دزدیده ام
درحاشیه ی کویر،
حکومت باد ادامه دار بود
اگر هردویمان
قاصدک بودیم...
ناخدای صید لنگرگاه مینابی هنوز
خوش خرام وبا مرامی،با که می تابی هنوز
شاعری مضمون گرا هستی و گاهی ن
درخت‌زار که سرمایه‌ی شرار فروش
دست هایت را بده تا آسمان پر می کشم
درپنجره چشمات
گمشده خنده های عاشقونه
معشوقی دارم همچو ماه تابان
پرسیدم: هنوز به او فکر میکنی؟
*خنده کنیم آغاز؟*
*برق نگاه تو به رقص آرد قلم*
*نور انعکاسی از تلألو در دو الماس تو بود*
*
بگذار امشب سر به روی شانه ام باشد
یک یادگار از بوسه روی چانه ام باشد
می بوسم آن دستان گرمی را که م
دوباره خاطراتت به جانم افتاد ...
چشم و چراغ قلب من آبی چشمان تو بود
نیستی و با چه دگر طعنه به دریا بزنم
گفتمش: شاهرود
و
گفتا: جان رود....
گفتمش: پس شاه اش در کدام قسمت بود...
گفتا: تو شاهی و من رود
خروجی زدم هرگاه که با
جاده حرفی نداشتم.
نقشه‌ای کشیدم که کامل نیست،
شاید همین است که
سبک‌بال م
غریبی زِجمع غریبانِ خاکِ بقیع_همی نورِ پاک خدا، با مقام رفیع
پیش چشمت چیستم؟ یک «پیش‌پا‌افتاده»ام
آری! آری! قسمتم این است؛ من سجاده‌ام
رد پای عشق من خورشید شد
چون در انسان روح حق تمجید شد
«مزرعه‌ی متروکه»
سگی را دیدم عوعو کنان،
از جمعی گریزان،
رو به سوی تاریکی بود روان،
دوان دوان.
تو قلب من شدی اما برون ز سینه‌ی من
چراغ راه منی نور هر دو دیده‌ی من
گفتم بگو از هر دری اما نگفتی
زیبا برایم گفتی و زیبا نگفتی
شیرین سخن ها را زلبهایت شنیدم
از لاله ه
"سایه ها"
نگویم برایت زشوقی که مُرد
که دل را به دریا زدم تشنه مرد
روان، جان ندارد فغانش منم
چر
چون شب برسد مگو که خورشیدی نیست
هر کس به کسی نازد، خورشید به انوارش
سقراط به افکارش، درویش به دستارش
ای باد بهاری که از جانب حق ه
کاش تاوان "گناه"
لب های تو باشد
سنتورها نواختند ،
ایده ی تارها را
به فرض اینکه خورشید غروب کند
فقرچون وارد شود برخانه ای......
به تکرار در این چرخه ی تکرار گرفتار شدم
فضای فهم سرشار است از خرناس بی عاری
ریشه اش در قلبمان بودُ
از خون پر عشقمان تغذیه می کرد!
او نمی خواهد تورا ای دل تو بی تابی هنوز؟
ذهن آشفته یارم به زمان قافیه را باخت و رفت
مٱمن عشق توراجای دگرساخته اند
من نه آنم که به یک عشوه شوم رسوایت
یه روز پاییز دیدمت / موهاتو تو بافته بودی
ای چشم های تو فروزان همچو الماس..
ای باد صبا مژده که هنگامِ بهار است
دل در تپش از مکنتِ ایامِ هَزار است
ماییم و گل و نغمه ی آرامِ گل
ومن چون پرنده ای
بی آشیان
تا به ابدیت در کف دستان
چشامو رو همه بستم
تو جز من همه رو دیدی
نباید اینو میگفتم
نباید اینو میشنیدی
کوردم،
ساڵیانی ساڵە،
وەڵاتەم لە نێویانی کۆڵبندم هێلانە‌مە و
لە کۆڵ دەکیشەم!.
طغیان نکن من را همین تلاطمِ مویت بس است /بر بوسه یِ بی رحمِ تو صد خونِ فرهاد است ، بس است
شکوهِ این مُغستان را نکن باور که حاشا کن
چه زیبا گفته اند، فقر را نباشد قید و شرطی
این شعر در ستایش خداوند متعال سروده شده است.
آمد ضوابط را کمی بهبود بخشد!؟
هذا من فضل ربی...اللهم عجل لولیک الفرج
کاریکاتوریستِ ماهر،
به حالتِ اگزجره ، کشید عکسم را
به این دل گفتم به چی هستی هراسون
به چه غصه ای هستی گریون
قطعاً وجودت نازنین اکرام خواهد شد
چشم و چراغ انجمن اعلام خواهد شد
آهوی وحشیِ جوانِ آرزوهایم
در بی
ای دل نبودم من برایت صاحب خوب حلالم کن
سبب همنشینی ما...
زنیست بسیار زیبا!
تو، با منِ دلداده‌ی دیوانه، چه کردی؟
با این منِ سرمست ز پیمانه، چه کردی؟
مقصودِ تو ویرانیِ دل بود،
شک که می خندد دلم بازیچه ی غم می شود ....
بو گئجه گویلر اوخور یکسر ملکلر دف چالار
کِل چکرلر حوری لر دنیانین اهلی کف چالار
قصیده ای از قدرت الله حاجی پور
نام : چه شد
چــه شــد آخــــر گــــره را باز کردی
چو کبکان
عشق اگر چه روشنایی می بخشد ولی روشنایی آن مانند آتش است که با سوختن همراه است.
مجموع ۱۲۴۷۶۴ پست فعال در ۱۵۶۰ صفحه
محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
سید هادی محمدی
وحید سلیمی بنی
محمد رضا خوشرو (مریخ)
عباسعلی استکی(چشمه)