پنجشنبه ۱ آذر
اشعار دفتر شعرِ غزل امید شاعر امید کیانی (امید)
|
|
عاشقی را با نگاهی تازهتر آغاز کرد...
|
|
|
|
|
شکوهِ این مُغستان را نکن باور که حاشا کن
|
|
|
|
|
پایانِ خوش گر آغازِ خوش نداشت/گو آمدهاست خَرِ دجال، شکرِ حق
|
|
|
|
|
که زنگیان همه رومی/ وَ رومیان همه زنگی
|
|
|
|
|
شبیه بوستان با من بیا صحبت بکن چشمه
|
|
|
|
|
دعوت بگیرم از تمامِ دشمنانت/تا در میانِ قلبِ آنها غم بریزم
|
|
|
|
|
گردونهی عشق است جهان گردش ِ دوران/کین قرعه به نام تو گر افتاد بغل کن
|
|
|
|
|
معدن مهر و مُرادِ ماه و محبوبِ مَلَک/مُثمَنِ مُلک از مقرنس کاری ایوان توست
|
|
|
|
|
صوموا تصحّوا، با سحرهایِ تو آغاز /اُمیدم و اُمیدِ بر افطارم ای عشق
|
|
|
|
|
《درین سرای بی کسی》¹، اگر که سایه هم رود/دگر چگونه از رخ ِ دلِ پرنده غم رود
|
|
|
|
|
میخواهم امشب با تو در پرواز خوانم/در اوج بیپروای شب آواز خوانم
|
|
|
|
|
نان، برکت ِ این سفره خالی ست؟! نه هرگز/خونست که مبادا به قلم، رنگ ببازید
|
|
|
|
|
پیر دوران چه کند؛ دست وُ دلش میلرزد/رقص ِ با ساز ِ زمان هم به جوانی خوب است...
|
|
|
|
|
ثالث چو سعدی عاشقی با شوقِ روحِ مولوی/حافظ بغل وا میکند آغوش را دارَش کنید
|
|
|