شنبه ۱۶ تير
|
|
|
|
شهادت مظهرِجوانمردی تسلیت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همیشه و همه جا دیده ام فقط او را
به چشـم می بینم انعکـاسِ جـادو را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد دل کن که نماند به دلت دلتنگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حریرپوشان رضوانی ،
خطِ مشیِ خویش را ، از گُل گرفتند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خداییش چِشای بابات عقابُ مفلس میکنه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک آسمان حسرت
می‌چکد
از نگاه خورشید
بر تن خسته‌ی قالی ها
پنجره اما
دل به دیوار داده است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یا رب از جامِ وجودت بر همه وجدان بده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیمه روی باورهادرکلام فیل هواکردن
پیروزی بی سرانجام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطفا بیاوباخودت شادی بیاور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فاصله‌اندازی هنر آدمیزاد است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلید در باغ را
خودم دیدم؛
خدا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان تیره بغضش را شکست
دل به کنج شانه ی این خاک بست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم تنگ تماشای نگاه توست در هر پلک
خودت حال دلم را درک کن وقتی که او تنهاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که لبخند میزنی به دیگری بزار برو
توی آغوش منی واسش چه پرپر میزنی بزار برو
تو که آرامش من بو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گـاهـی درمـانـگـران ؛ بـیـمـارانِ
" خـودبـین و مـنیّـت هـستنـد "
اغـلــب پـزشـکـهـای کـشـورم ،
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر مربع
ز غم‌هـا رهـــا‌کن خودت‌را دلـــــــ‌ا
رهــــا‌کن که‌‌گرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزتندیس زمین را که نوازش می داد
جیر جیرک ها.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اهل هنر خالق فرزانگی است
عقل گهی سایه دیوانگی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هی نگو تبریک این سال جدید
هی نکن غم روی این اندوه ما
عیـــد نـــوروزِ بـدونشِ کـوفتــم!
احســـن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شمشیر از نیام بر کشید
زره ای از جنس پولاد بر تن کشید
بر اسب پر اصالت
رو به سوی جنگ با احساس کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جرئه ی جام می و دیدن رویت جانا / کرده لبریز مسرّت ز شادی ما را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شرمنده ی اشک های کوثر شده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صل الله علیک یا مرتضی علی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی
سیروسفر درباغچه اکنون است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چون از تو امید بربگیرم ای عشق؟!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هرشب هوایت می کنم دلدار من
می سوزم و تو می دهی آزار من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز
بر تن کرده
کهنه پیراهن عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و پروانه پریدوغیرتش گل کرد و با آواز
به نجوا خواند صد شعر وترانه نرم چون رویا...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به شوخی مَرکب اش را ،
میگفتند ، فُرغون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شام قدر است و به قدر کرمت محتاجم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خنده‌هایم بعد او، مشهور در هر دو جهان
شد بهاران از حضورش فصل پاییز و خزان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست بیا تا که توانی مانده ست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چشم وا کردم و دیدم تو کنارم هستی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کمی عاقل تر از آنم که تسلیمِ دلم گردم ..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غم بهزاد ز غم های دگر افزون شد...
چه کند با غم عشق تو و غم های دگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادر من می گفت:
«با دلت عاشق شو؛
عاشقِ آن که زبان دل تو می‌داند،
و تو را می‌فهمد،
که همین فهمیدن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سجده ای کن باز بر عمق چاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پشیمان میشوی.؟
می روی تو من نگاهت میکنم
میرسد روزی پشیمان میشوی
درد تنهایی خمیرت میکند
از ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وحشت زده یک خرگوش را غیر ممکن پنهان مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کهکشانها اندر این عالم پی هم گشته اند
تا ز پی بذر بشر را کشته اند
بی شمار عالم پی عالم رود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد تو مِن مالِمون چی لیوه رسوا مَندُمه
جورِ بی گم کرده دا ،وا هول صحرا مندمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و پارو میزنم، دیوانه وار
به دریای چشمانت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاعری با فاز مثبت ، نول می خواهد چه کار !؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
_فراموشی گرفته ام انگار!
تمام اداها و خنده های تو را؛
تک تک
برده ام از یاد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محبوب من ای رشک برانگیز ِ بهوشان
بگذار که من هم برسم، غالیه پوشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نه بُلهَوسم نه بز دل و بی‌عارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برق شمشیر
زهر شمشیر
فرود آمد ،
برسرِ شیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر شب میان خواب من پا میگذاری بی جهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران ابر می‌وزد وجنگل سپهر
پر می‌شود ز ریزش دوک سپید ابر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با تو بودم زیر باران دست تو در دست من ،
مست بودم از نگاهت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه ی مادر بزرگ و میهمانی ها بخیر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
🔸او نگاهش استعاره، او صدایش قافیه
🔸در دلت رفت و چه با رغبت شوی مجنون او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای موی تو گیرم بدست ابروی تو بوسم چو مست
ای عاشق ساغربه دست مرغ سحررقصان چو مست
افسون کردی عالمی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم صفا گرفته از صفایِ مرتضی علی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که دیدم صد بلا از عشق آمد بر سرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اندوه
آتشم بدون او دود است
مادرم نام دیگرش رود است
خانه ام سرای اندوه است
" پدرم نام کوچکش کوه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در صفای دل ها
هست جایی خالی
بهر آنها که غبار غم و درد
همچنان مانده به روی تن شان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خستم
سرده دستم
عشقمو
نگرفته دستم
هی
تنهاشم
دیونه میشم
بی رحم نباش
آخرشم
دیگه میری
بی تو اح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
برای اینکه نگیرد کسی نشانم را
نگو به خاطره‌ها قصه نهانم را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پای انسان چون به هستی بازشد
با وِلایت عشقِ حق آغاز شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کشته شد علی حیدر
کشته شد شه صفدر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نمیرد آن که از دانش بداند دَرین دنیا، بدی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه عجب عالمان هم بخور بخور دارند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امشب به خاطرِ زینب (س) که آه داشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توان گفتن آن راز جاودانی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تلالو کرد عکس او درون آتش اشکم
|
|
|
|
|
| مجموع ۱۲۵۱۷۵ پست فعال در ۱۵۶۵ صفحه |
آلاله سرخ(سیده لاله رحیم زاده)
امين آزادبخت
مهدي حسنلو
محمد رضا خوشرو (مریخ)
فرشید به گزین
محمد گلی ایوری 
