ُسرور سالکان

ای موی تو گیرم بدست ابروی تو بوسم چو مست
ای عاشق ساغربه دست مرغ سحررقصان چو مست 
افسون کردی عالمی بر سالکان تو سروری 
 زلف تو زنجیربست چشم تیرست چو مست  
زیبا ترین پروانه ام پر می ترین پیمانه ام 
داد از سر دیوانه ام دادم به سلطان چو نشست 
سامان تو روزانه ام نگا ه تو افسانه ام 
باده نداد کارخانه ام باده ی توچو بنشست 
ای سوسن خوش تاله ام هر صبح تو ای در نامه ام
مهسای مست دربوسه ام لب بر لبش چون بنشست
ای شمع دل پروانه ام گیسوی تو بر شانه ام
سر تا جمال ایینه ام شب سیاه چون  بشکست
لبریز ان باده منم مستان  آن خانه منم
گردون نگردان روی من صبوی تازه چون به دست
من هم چو تو افسرده ام از کوچ دل برده ام
ای حسن درحسن جمال حسن تو بوسم چون مست
ای بسیار در بسیاربی انتها  در هر دلی
امد که شادی سر دهد هرکه نشست چون بنشست
ای بر نشسته کاخ نور ای بر نگاه تو ظهور 
سینه پر از نور حضور دیدم به هرجا چون نشست
زهره خریداره منست شمس آفتاب منست
انکه خریدارصوفی شد دانم خریدار چون منست
شیرین تر از عسل لبش فرهاد تر از عاشق خودش
ان را محبت بس دهند دیدم که هر صبح چون منست