يکشنبه ۲ دی
اشعار دفتر شعرِ دلنامه های فرهین شاعر فرهین رام
|
|
|
|
مصلوبم کردند ؛
بر کوله واژه های ِ غربت
به اتهام ِ
جان ن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک فنجان چای می خواهم
رو به پنجره بی خیالی
فارغ از؛
فریادهای پوسیده تقدیر
و آخرین خنجر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سالهاست ...
واژه ها را سایه باران می بینم
که می رقصند ؛
بر فراز ِ نعش ِ آرزوها
.
در ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی : ...
در امتداد ِ سحر
و نوای ِ ترنم ِ باران
صدای ِ زمزمه بهار می آید
.
با خیالی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بریز ؛
بر حواشی ِ فکرم
مشتی آب ...
تا فروریزد دیوانگی
روی ِ حجمی از روزهای ِ ناشگون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخم ِ حلقه ی ِ عطش ِ آزادی
سالها رفت زدست...
ناامید از " بودن " و " ماندن "
و وس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد ... ؛
در چشم ِ تو پنهان شده است
باز کن ؛ گره از ساق ِ دلت
تا بپیچد عطر ِ این حادثه د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در غبار ِ بی امان ِ زمان
سایه ای ؛
جا خوش کرده بر دل
و حیرانم ...
از بازی ِ همزاد و همر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قسم به آیینه
که پریشان تر از من
لبریز از سکوتی ست ناگزیر
و قسم به صدا
که تشنه تر از
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در فصلی کپک زده ؛
گیج و خسته ...
بر کرانه ساحل ِ دلمشغولی
در حوالی ِ کلبه دلتنگی
زیر ِ س
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بُغضی گم شده ؛
بر گوشوار ِ مروارید ِ شبنم
که نسیم آویخت
به گوش ِ گل ِ مریم
سایه دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبیه ِ مرگ شده ایم ؛
در ظلمت ِ دالان ِ افکار
و غیبت ِ آفتاب ِ قلم
تشنه ایم ...
در برزخ ِ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حسی تکراری ؛
حس ِ هم آغوشی با سردی
لم داده بر
تکه های ِ نقره ای ِ ابر...
ابر ِ سکوت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
انعکاس ِ
تکه ای از خدا باش ؛
برای ِ رویای ِ رسیدن
به حلال ِ دلنشین ِ سجده چشمانت
تسکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه رفتند ؛
بیصدا
تو رفتی ؛
با هزاران
نُت ِ ناهمگون
حک کردم خاطرات را ؛
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژگون
از سقف ِ زمین ؛
ستون ِ نگاهم ، تیک می زند
نفسهای ِ شماره افتاده
در – قاب ِ د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در طنین ِ عبور از زمان
دلم خالی نبود از احساس
تنها ، داغ ِ شقایق
کدر کرد ، آیینه را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفس ؛ به شماره
با رقص ِ واژگان
دیده ؛ خیس
در بی
|
|
|
|
|
سید هادی محمدی
علی نظری سرمازه
مهرداد مانا
محمد شریف صادقی
وحید سلیمی بنی
محمد اکرمی (خسرو) 
نیلوفر شریفی (مهژین) 
