بی توشه و اسیر
رها ...
در تن ِ زخمی ِ زمین
معلق ...
در مرز ِ " بودن " یا " نبودن"
دَم بسته ؛
با دلی سرکش و طغیانگر
در خراباتی به نام ِ " زندگی"
.
خسته ام
از نگاهها ی ِ سَم خورده
لبهای به آتش نشسته
.
بی وزن تر از همیشه
در حسرت ِ نوشیدن ِ قهوه ای تلخ
در بلندای ِ بی درد ِ خانه ای امن
.
ناکام از ایام ِ مستی و هوشیاری
گوش سپرده
به صدای غلطک ِ قصه عشق ِ مجنون
و این فریاداست
که با زبان بازی ِ سکوت
می رقصد ...
در یخزدگی ِ رها شده
در قصه های ِ سگی
.
.
.
حال ؛
نظاره گر ِ شبهای جنونم
در امتداد ِروزهای ِ برهنگی