دوشنبه ۱۱ فروردين
اشعار دفتر شعرِ گهگاهی بزنگاهی ببار و نبار ای اشک شاعر روح انگیز امیدی فرح
|
|
|
|
حال و هوای هر روزه ما
مزه مزه ی گس می دهد
فرح امیدی _ شیراز
دلمان خوش با طمع گس تلخی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کیستی تو
که قدم به قدمم
زنگ خطرم نوید هشیاریم بوده ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دعوت هستید
به افتتاح مزون ارسطو خیاط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نام زیباترین اشک عالم دوات قلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من شاعر نیستم
من هنرمند نیستم
پس چرا قلمم درد می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حیران و سرگردان در وادی
عشقم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماجرای دلدادگی و سرسپردگی
عشق است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا اردوی بهشت زده است
در شهر من شیراز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشبختم
چون ترا در کنارم هماره می بینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمده بود برای باغم
که دیوار نداشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سواد من در حد
خواندن و نوشتن نگاه محبوب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعری روایتی
داستانی طویل است
در شباهت های درون مایع انسان
و ذات فطری طبیعت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در عجبم
بیماری کُرونا را امید به درمان است
دلتنگی تو درمانی ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام
می گذارد
ما
باز کنار هم عاشقانه می سراییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاره دلم
نازک دل نارنجی پوشم
دلتنگی
بهانه گیری دل نامهربان
تو می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشیدی
که عاشق زندانبان خود شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من انسانم
یا به گمانم درختی پربارم
ملکه کندوی سرشار ز عسلم
و یا زمینی کشاورزیم
من انسانی خوشبخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حدیث سیزده بدر است
و پیوند و گره زدن دلها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما نسل خوشبختیم
جنگ و بیماری دیده ایم سر سختیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی همین زمزمه های بارانی ست
بشنو
حرف های در گوشی بسیاری با
باران دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ترانه ای در وصف شاعران و عارفان و عاشقان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو که باشی اسوده ترین کس منم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیشین دوران
ز تلاطم موج های دوشین
می دهد گواه زگذشته دور
بر روایتی گویا و زیبا
بر صندوقچه مرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می گویند:
کبوتر با کبوتر
باز در اسمان پرواز
همان بهتر
کبوتر بماند
در چاله جیره خواری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام ودرود بر کُرونا ویروس
که. مسبب دوستی و صمیمت بیشتر
خانواده با
بهار خانم شد .
سپاسگزارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما مردمانیم
که کمتر می خندیم
و می سازیم به طنازی
هر تازه غمی
بهارتان به نیکویی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سعادتی ست بر سفره ی خود مستمند و فقیریم
و حالا نشسته ایم برسفره تنگ خود بر تب بیماری
کُرونایی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام
درد م از اوست و درمانم
خود اوست .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نخلستانی که در کودکی پاتوق بازیهای کودکانه یمان بود،
مدتی ست نفرات بسیاری از آن
بی سر و ایستاده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درودها
دنیایی سراسر استعاره و ایهام
و اشاره یست بر تمدن های دیجیتال .
همان روابط آدمی
اما رن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام
طرح و پیش نویسی است
برای نمایشی آکنده از غم و کاویدن دلایل این فصل جدایی جانکاه .
و
وص
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام
دلم نمی خواهد قلم بزنم
در این پیاده روها قدم بزنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به نظاره ی شب ها و روزها ی کُرونایی نشسته ایم
به پا شویه ی تب های بی قراری .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیماری کُرونا
جهش های حیوانی
یا
چالش های انسانی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدینه بوی یار
سرشار از بوی خوش یاس شیرین سخن شیراز
که هی از سر دلتنگی
به آسمانها سرک می کشد و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نخلستان
مویه می سراید
درغم نخل های بی سرش .
روح انگیز ( فرح ) امیدی - شیراز
1398/1212
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام و درود
از ازل عاشق خدا بودم
سپس عاشق وطن شدم و آدم ها
که تازه رسیدم به شاعری و هنرمندی.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام
عشق به دنبال دلش در لابلای گل های پیراهن
مادرش و در ورق دفترهای شاعران
می گردد و به ذات لط
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر روایی ست از دیدار مجدد دو دور افتاده و بازسازی اعتمادی دو باره .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روایتی از گم شده ها و مسیرهای صعب العبور عشق
ارادتمند - روح انگیز ( فرح ) امیدی _ شیراز
1398/
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درودها
مستی با خدای عشق به دنیا می ارزد .
همین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام بر زندگی
سلام بر چایی های لب سوز و
قند پهلوی سفره های مادرم .
دست های زمخت پدرم .
زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلام
معاشقه های قلم است با سرانگشتان عاشق ِنویسنده ، دووات و ورق های دفتر همراهش . لطفا بخوانید و
|
|
|
|
|
سید هادی محمدی
بانام ویاد خدا 
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش 
مسعود مدهوش( یامور)
روح اله سلیمی ناحیه 
شاهزاده خانوم 
اما خیلی دلم میخواد نگا
محمد منصوری بروجنی 
جلال مهدوی 
