روشنا صبح جان سلام

‍ روشناصبح جان سلام
دلم را هر چه می جویم  نمی بینم،
نمی دانم کجا گم کرده ام ؟
خوب دقت کن ،

دلم را در لابلای 
گل های پیراهنت جا نگذاشتم .؟
نکند ؟ 
سرگرم و همبازی شکوفه های پیراهنت شده !
و فراموش کرده به خانه برگردد۰
و یا به قصد  پز و فخر فروختن به رقیبان 
آویزان کردی ؟ به گل موی موهایت۰

اشکال ندارد 
جانم فدای شما 
قابل ندارد ۰
اتفاق جالب تر 
چشمم کو ؟ 
رفته چسبیده به کف پایهایت ؟
که چشم نخوری ،
از آسیب دنیا باید 
نمکی و اسپندی همراهت کنم . 
و بسپارم به خورشید 
که وقتی تو در بیایی 
طلوع نکند.
ماه نمی دانم ؟ 
چرا چپ چپ نگاهت می کند ؟
از بالا تا پایین هی 
براندازت می کند ؟ 
آخر ماه جان 
نمی بینی که از تو زیباتر است ؟ 
تو که آن بالایی 
چکاره این حوالی داری ؟ 
جایگاه او 
در دل من است . 
غارتگرِ تمام وجود من است . 
خودش نمی گوید 
ولی 
دم به دم 
در کسب رضایت من است . 
عشق و وفای قدیمی  
دردلمان 
حکم به ماندن 
بر عهدمان دارد . 
حالا شما بگویید ؟ 
جایی که عشق   دست ز دل 
بر نمی دارد . 
وفا نمی رود 
و کس را به این کاشانه 
راه نمی دهد . 
یادم باشد ،
یادتان فراموش نشود .
ضربداری با خودکار قرمز 
روی دستم بهتر است ۰
تا با حواسی جمع و خیالی مطمئن 
به حفظ هم بکوشیم ۰ 

که باید قلم و دفتر و کتاب 
برایش بخرم.
شاید هم لزومی نداشته باشد ۰
او
 بر برگ  گلها ی باران خورده
شبنم خنده ی شکوفه ها 
بال مرغان دریایی 
دکل های کشتیی های دریاهای طوفانی 
سوسوی فانو س های  دریایی 
و درسرفصل های دفتر شاعران 
و بسم الله های دم صبح قلم ها و دفترها
خوانده و نوشته ،
در سینه تمام شاعران
چون قلب تپیده و فوران زده به عشق ۰

اصلا می گذارم  
این دلم گم شود .
هرروز در نوشته و زبان عاشقان 
شور و فریاد شود ۰

می دانید ؟

 از همه چیز بیشتر 
چه را دوست دارم . 
 لطیف است ۰
که مسبب این همه 
شور و نشاط و خیر شده است ۰
که به هیچ کس نمی دهمش ۰
 
لایقترین شور دنیایم 
همین عشق است۰
که ز ذات خدائیم به مباهات رسیده ۰

بداهه سرایی - روح انگیز ( فرح ) امیدی 
- شیراز۰
تاریخ _ ۱۳۹۸/۱۱/۲۹