پنجشنبه ۱ آذر
اشعار دفتر شعرِ تکاپو شاعر شاهین زراعتی رضایی (آرمان)
|
|
|
|
اگر عاقل ترین اهلی یِ جنّت، «ترکِ اولی» کرد
برایش «شبهِ تاوان» شد هبوط آدم و حوّا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این مرد کم ثمر
با پای نیمه جان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
«فرشته باز» و فرشته باور، کسی که دارد خدای باقی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نشود مرد عاشق خدا
به وصال زنی ز او جدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من «چ ِ» را کم دارم
من «چ ِ» را می خواهم
من «چ ِ» را می جویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دست حزب اِلاهی، هلاکشان حتمی ست
همیشه بوده همین، غایت نژادپرست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شعاع شعف شیدایی
هر چه را می نگرم «جان» دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حامی تیر و تبارش بود مثل جانورع
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بُرون شو از عبثِ «مازِ» گربه رقصان ها
نَرَقص با طربِ سازِ گربه رقصان ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
راه و رسمِ «پاچه بازی» ساده است
پاچه خواری، پاچه مالی با حریر!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گُذر کردم ز دشت حادثه با کوله باری از معانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفته ای جایی که «لابی» میوه ای از هند هست!
دیده ام من در هتل! هم، از سیاست گپ بزن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به روزگار پر از جنگ مردمان مجاور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در تخت تنهایی
بر بوم تباهی
گُل! می کشم گاهی
پژواک واژه ها
رگبار با تکرار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیروز شمردم آن مردان رازآلود را
دو «من» دیگر بودند جز من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر زمین
دیر زمانی ست
آدمی گیجِ حیات است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شیطان بساطی دارد به پهنای تاریخ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من نهالی دارم جایی دور
پای یک کوه بلند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توله های «اُسکُل» رجاله ها
پای بر دوش خلایق؛ انبوه
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
سید هادی محمدی
آفرین. چه تلنگر معنایی کوبنده ای
آذر دخت 
