جمعه ۹ خرداد
اشعار دفتر شعرِ مستی رنگین کمان شاعر داریوش خطیر
|
|
|
|
در خیال پروانه های دم بخت می خوابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربانی می کنم
رگبار
بوی خاک
شهادت شقایق
حسرت باران را
بر بستر دشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم
می خواست ماه را شیر بدهد
من زاده شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلیج نام ترا
بر ساحل می نویسد
شاعر بر واژه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
هیچ قفسی زیبا نیست
وقتی
بر چشم قفس می بندیم
قابی می شویم
بر اینه های روبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقش می زنم
با واژه ها
زندگی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتهای جهان
گردن کج کرده ایم
برای نواله ناگزیر
وقتی دست ها را نمی شوییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه ترانه ها تمام می شود
وقتی
کویر می شکند
در حسرت گیاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگین می شود
گونه هایم از عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت ها بی هیچ دروغی
درتنهایی محض
همه راز هایش را سبز می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب هایم بی پایان
زندگی ام بر باد
و خیالم بر آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر همه چیز مرز می بندم
حتا بر
لب ها
شب ها
باورها
خیال ها
غصه ها
و شیون ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آذین بست همه روز ها را
سرمست دیروز
کتل بست مست امروز
همه فرداها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جاده های نرفته پرهراسند
و رویاهای ندیده
بسیار
عشق را کجا بجویم ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می آیند
می روند
مسافران بی چهره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه مسافران به مقصد نمی رسند
وقتی دل گیری
شرط رفتن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه زخم ها
آب می آورند
مانند باران های بی رنگین کمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در همه خانه های جهان را خواهم زد
برای تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی
فقط
عشق
می تواند
به
داد
ماه
برسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست ها
خالی تر از لب ها
لب ها تشنه تر از چشمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حتا اگر پرم را آتش بزني
نمي توانم بيايم
میان قصه عاریتی عادت ها
گم شده ام
بی هیچ کورسوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من فرزند
خواب هاي نيمه تمامم
در هرم جنوب
بر بستر رود
خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها
تنها
و تنها
قفل دلم را
تنها
براي تو گشودم
به اميد يافتن مرحمي
براي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر عشق هم نمی تواند
به فریاد ماه برسد
وقتی روایان رویا
چشمان خود را
تنها
به آسمان د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محصول نگاه توام
بر جریان رود
در هنگامه بودن
و برخاستن توز راه
بر راه های سرگردانی
و ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم تنگ شده
برای هفت سالگی
دستپاچگی
خیال های شبانه
و رنگ های تمام مداد رنگی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
کاش تژگاه هایمان پر از پریسکه بود
وقتی مهربانی آتش
به خانه رسید
و خشم سیل به دشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
تنها زلال چشم تو
و شفافیت زبان برادرت
برایم می ماند
اگر
آیه های ازلی
پر از خشو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
دیگر هیچ دلی را نمی توان بند زد
بجای
نازکی چینی دل ها
صخره های خزه گرفته
میان مه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
می کشم هراس
واهمه
و لرزهای بی تو بودن را
در نطفه
هرزترین علف های باغ بی آویشن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
رسوایی را نماز می گذارم
مگر گرم شوم
بر صحاری پر سراب
2
بادهای بی قرار بیابا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار
اگر می خواهد بهار بماند
باید
تو در آن باشی و رنگین کمان
گل
اگر می خواهد گل بمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر باران ببارد
و جاری شود نسیم
میان گیسوان خیال
اگر رنگین کمان
به دست آرش بیفتد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
چشمانت را به بند
و بشمار یکایک رویاها را
به وقت تنگدستی عقل
رها کن
رنگین کم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر هایم را
مدیون
شجاعت مستی ام
و روزهای قشنگم
زنده به سحر نام تو
طل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
هیچ کس خودش نیست
هیچ چیز جای خودش نیست
تنها
دیوانگی می ماند
و باران اقیانوسی بی مرز
|
|
|
|
|
محمد رضا خوشرو (مریخ)
محمدرضا آزادبخت
ابراهیم کریمی (ایبو)
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
امیر وحدتی یگانه
علی نظری سرمازه 
