دوشنبه ۱۱ فروردين
اشعار دفتر شعرِ مستی رنگین کمان شاعر داریوش خطیر
|
|
|
|
در خیال پروانه های دم بخت می خوابم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قربانی می کنم
رگبار
بوی خاک
شهادت شقایق
حسرت باران را
بر بستر دشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مادرم
می خواست ماه را شیر بدهد
من زاده شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خلیج نام ترا
بر ساحل می نویسد
شاعر بر واژه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
هیچ قفسی زیبا نیست
وقتی
بر چشم قفس می بندیم
قابی می شویم
بر اینه های روبر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نقش می زنم
با واژه ها
زندگی را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در انتهای جهان
گردن کج کرده ایم
برای نواله ناگزیر
وقتی دست ها را نمی شوییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه ترانه ها تمام می شود
وقتی
کویر می شکند
در حسرت گیاه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رنگین می شود
گونه هایم از عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درخت ها بی هیچ دروغی
درتنهایی محض
همه راز هایش را سبز می کند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب هایم بی پایان
زندگی ام بر باد
و خیالم بر آب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بر همه چیز مرز می بندم
حتا بر
لب ها
شب ها
باورها
خیال ها
غصه ها
و شیون ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آذین بست همه روز ها را
سرمست دیروز
کتل بست مست امروز
همه فرداها را
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جاده های نرفته پرهراسند
و رویاهای ندیده
بسیار
عشق را کجا بجویم ؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می آیند
می روند
مسافران بی چهره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه مسافران به مقصد نمی رسند
وقتی دل گیری
شرط رفتن است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه زخم ها
آب می آورند
مانند باران های بی رنگین کمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در همه خانه های جهان را خواهم زد
برای تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وقتی
فقط
عشق
می تواند
به
داد
ماه
برسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست ها
خالی تر از لب ها
لب ها تشنه تر از چشمه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حتا اگر پرم را آتش بزني
نمي توانم بيايم
میان قصه عاریتی عادت ها
گم شده ام
بی هیچ کورسوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من فرزند
خواب هاي نيمه تمامم
در هرم جنوب
بر بستر رود
خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنها
تنها
و تنها
قفل دلم را
تنها
براي تو گشودم
به اميد يافتن مرحمي
براي
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر عشق هم نمی تواند
به فریاد ماه برسد
وقتی روایان رویا
چشمان خود را
تنها
به آسمان د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محصول نگاه توام
بر جریان رود
در هنگامه بودن
و برخاستن توز راه
بر راه های سرگردانی
و ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم تنگ شده
برای هفت سالگی
دستپاچگی
خیال های شبانه
و رنگ های تمام مداد رنگی ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
کاش تژگاه هایمان پر از پریسکه بود
وقتی مهربانی آتش
به خانه رسید
و خشم سیل به دشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
تنها زلال چشم تو
و شفافیت زبان برادرت
برایم می ماند
اگر
آیه های ازلی
پر از خشو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
دیگر هیچ دلی را نمی توان بند زد
بجای
نازکی چینی دل ها
صخره های خزه گرفته
میان مه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
می کشم هراس
واهمه
و لرزهای بی تو بودن را
در نطفه
هرزترین علف های باغ بی آویشن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
رسوایی را نماز می گذارم
مگر گرم شوم
بر صحاری پر سراب
2
بادهای بی قرار بیابا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بهار
اگر می خواهد بهار بماند
باید
تو در آن باشی و رنگین کمان
گل
اگر می خواهد گل بمان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر باران ببارد
و جاری شود نسیم
میان گیسوان خیال
اگر رنگین کمان
به دست آرش بیفتد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
چشمانت را به بند
و بشمار یکایک رویاها را
به وقت تنگدستی عقل
رها کن
رنگین کم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعر هایم را
مدیون
شجاعت مستی ام
و روزهای قشنگم
زنده به سحر نام تو
طل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
1
هیچ کس خودش نیست
هیچ چیز جای خودش نیست
تنها
دیوانگی می ماند
و باران اقیانوسی بی مرز
|
|
|
|
|
سید هادی محمدی
بانام ویاد خدا 
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی‌بخش 
مسعود مدهوش( یامور)
نرگس زند (آرامش) 
روح اله سلیمی ناحیه 
شاهزاده خانوم 
اما خیلی دلم میخواد نگا
محمد منصوری بروجنی 
