شنبه ۲۹ دی
اشعار دفتر شعرِ رواست... شاعر ابراهیم ساجدی
|
|
|
|
...یا تملق گوی بر سرگین ناپاکان قدرت بوسه میدارید!
آه !! ای ذلت پذیران! بردگان خورد وخواب و...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سلولی تاریک ونمور
به ارتفاع هزار سال!
و به اندازه یک نفر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وطن ! فریاد کن اندوه ایران را
به عزمی سرخ با پروانه ها برخیز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این قافله از تبار خرمدین اند
از نسل تهمتنی کمنداندازند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تناور می شود در حسرتت خورشید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
توختامییر
آغیر یارام بو قولتوقسوز گونون باغریندا !
...بولود آجی یالان یاغییر دیلسیز یئره...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تکیده درلب یک پرتگاه منفوریم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زندگی مطلع یک خاموشی است
کنج پنهان شدن از روی بهشت! ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هان ! ای بازیگران بازیگوش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بوی مرگ ؛ تعفن و نفرت
ازبرجهای استوارو پابرجاست...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درون حنجره ام حجم کور می پیچد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خیزش زخمی تن فریادها.../دادستاننده زبیدادها...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گوسپندان بی علف!بی آب! تاکی ساکت وبی اعتراضند؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
و چشمهایتان/ جز به روی پست ترین نامها نمی غلطد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به این اندام من بنگر! کنار زخمهایم جای زنجیر است
زبانم تشنه از بیداد طبالان؛ وقلبم دشنه ای کاری است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زمان رهسپاری فرا رسیده است!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردما مولا ازاین بی ریشه هاست سوزما ازدست نفرت پیشه هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سحر, آخشاملارا تای! غمده کدیرلرده سوسوب ؛
خنجر اودوبلار...
کسیلیبلر؛ بیچیلیبلر؛ کیچیلیبلر!
نه دی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حلول نفرتی خشم زمین افزود...
عاصی کرد
انسان را...!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز اهل شوم وقران بر سرسرنیزه هاست!!
عقده دار جنگ صّفین اند ,اینان در نبرد!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اشگ ما طوفان محشردر زمین...
قبله گاهی سرخ درظهریقین
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هزاران وحشی جا مانده از جادوی یک ابلق...
لب خورشید را با سنگ می دوزند
بی پروا !!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هق هقی رنگ زلال
در تب آلوده شبی راز و نیازش جاری است
..........وخدا کوچیده است!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قعود دست افسونگر/ مرا وارونه میخواهد/که او وارونه می پاشد/ ومن وارونه میرویم
ومغزم ریشه در خاک اس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سرازما رفت وبی سر دار کِشتیم!
درو کردیم
مرگ و
دردو
کینه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا که عشق نیست ستم قد کشیده است
گردی به پای مانرسیده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدای کامیاب از زن...
خدای گندم و ارزن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دستم به صورت نازت نمی رسد!!!
تقصیرشیشه هاست!
تقصیر میله هاست!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کسی زمرگ و سکوت ترانه ام سئوال نکرد!!!
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فرازجوی شانه های سهند/ در تلخ روزمرگ بابک...
خاطرات خود راذبح می کند...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیدادکشته اند, ستم پیشه کرده اند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرنام علی نبی نمی برد!!!
دینش به حجاز و شام می مرد!!!
|
|
|
|
|
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
محمد شریف صادقی
بانام ویاد خدا 
ابراهیم هداوند
احمدی زاده(ملحق)
کوچک
فروغ فرشیدفر 
علی اصغر صحرایی (رائد تنها) 
مانا باشید 
عارف افشاری (جاوید الف) 
