اشگ ما...

باز می گرید دراین ماتم زمان..............................نوحه می سازد زمین وآسمان

باز خورشید اززمین دلتنگ گشت...........................ابرخون باریده برصحراودشت

ماه ماتم در عزایش غصه دار...............................عرش غمگین,خاک می نالد نزار

نسل تاریک ازهجومی شرمگین............................رنگ مرگی زد به صحرا سهمگین

تابپیچد دستهای نور را       ..................................بازگیرد دیدگان کور را!!!

چون قفای نور , قومی می درند   ............................آتشی ازشعله یغما می برند

لیک ماآن شعله پنهان داشتیم .................................قطره ای زان باغ نور انباشتیم

اشگ ما در هجرت او آتش است..............................چون بخاک افتد شهابی سرکش است!

کربلا راصحنه سازی می کند...............     .............مرگ را مهمان نوازی می کند

اشگ ما طوفان محشر در زمین.........        ............قبله گاهی سرخ درظهر یقین

نینوائی خون ,علم برداشتن.......................................عشق مرگی سرخ در سر داشتن

خانمان خویش برطوفان زدن      .............................باگلوئی تشنه مردن, بی بدن

گفت وگوی دختری پر رمز و راز!.............................باسری بالای پیکان در نماز!

اشگ ما یعنی علی اکبر شدن  ..............................دست قومی بی بها, پرپر شدن

اشگ ما بازیگر روز بلاست   ............................قطره ای در آرزوی کربلاست