پنجشنبه ۶ دی
اشعار دفتر شعرِ دیوان صوفی شاعر مجتبی یزدی صوفی
|
|
منم تنها ترین خلقی که در کل جهان تنهاست
|
|
|
|
|
دی دیوانه را مرهم نما ای مرهم دردم
که من در کوچههای عاشقی تنهای شب گردم
|
|
|
|
|
طلوع صبح میبینم تو گویی روی یار آمد
|
|
|
|
|
ای که برایم دفتری از عاشقی وا میکنی
|
|
|
|
|
همیشه در خیال من نقش ترانه میزنی
|
|
|
|
|
یک شبی یاد تو کردم دلم آرام گرفت
|
|
|
|
|
ای که عاشق کشی و شیوه لیلا داری
|
|
|
|
|
در امیدم صنما تا که ز من یاد کنی
|
|
|
|
|
چه آرزوی محالیست وصل جانانه
|
|
|
|
|
در کرشمه یا که در شهناز میرقصانیم؟
|
|
|
|
|
به تاراج آمدی ای دل نداذم چیز قابل دار
|
|
|
|
|
همراه شدم با غم، زین شهر بِدَر تا کی؟
|
|
|
|
|
باران بنواز دل خراب است خراب
|
|
|
|
|
آه ای آینه مو پر زغم و زنگارم
اندرون تو کسی هست کزان بیزارم
|
|
|
|
|
مار من از کار بگذشت،عاقبت مجنون شدم
در میان شهر لیلا عاشقی دلخون شدم
|
|
|
|
|
امشب سر سودای من را مرهمی باش
|
|
|
|
|
عاقبت گوشه نشین شام تنهایی منم
|
|
|