پنجشنبه ۳۰ شهريور
اشعار دفتر شعرِ غزلیات شاعر محمد اکرمی (خسرو)
|
|
|
|
گر حال مه و هور ز عشق تو چنان است/خسرو به خطا نیست که دل کنده ز جان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کین راسِ ریا پیشه ، بر خاک ز تن اولی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش میشد که شود این دل من همچون سنگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ویرایش شده ی شعر سرآب عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چندیست که این خسته دگر پای ندارد/آبستن درد است و سر زای ندارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شد از دستم همه عمر و جوانی/همه عالم به زجرم در تبانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چنان دل را نمودی پاره پاره/که جز مرگم نماند راه چاره
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کامل شده و ویرایش شده ی شعر آواره ی دوران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تنِ پروانه چنان از نفس شمع بسوخت/که قدِ شمع از آن داغ، سراپای گداخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آسمان سخت خراب است در آبادی و مردم همه خواب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
زورقی بشکسته ام در دامن دریا رها/گه نسیمی ره گشاید، گاه طوفان رهنما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در هجوم سیل غم مخدوش شد اندیشه ام/آنچنان در خود شکستم که تو گویی شیشه ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نسخه مجددا ویرایش شده شعر گوشه چشم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خسرو اگر شد چامه گو، از بانگ شهر آشوب توست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من اگرچه خاطی و عاصیم/ تو گذر ز خبط من ای خدا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خواب دیدم که سیاهی همه جا برپا بود
تن وامانده ی من غرقه به یک دریا بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا شد سخن از عاشق و معشوق بیان/در سینه ی من داد دل از دست عنان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای نام تو رمز زندگانی/ای ذات تو اصل جاودانی
|
|
|
|
|
سید محمدرضا لاهیجی
احمدی زاده(ملحق)
مهرداد عزیزیان
عليرضا حكيم
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
علی نظری سرمازه
سید هادی محمدی
ابوالحسن انصاری (الف رها) 
