پنجشنبه ۲۲ آذر
اشعار دفتر شعرِ پینوپروک (دفتراول) شاعر عنایت اله کرمی
|
|
|
|
در کاروانی ز هم پاشیده و
حیران ،
گم گشته در رهی بی نام و
بی نشان ،
ز دیدبان ،
خوردنِ پنبه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای خدای جمال وجان وجهان
وی که آگه تویی به سر نهان
صاحب قدرت و جلال تویی
مالک بی شری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سنگی ز روی تکبر به شیشه گفت
آیا توهیچ دمی کرده ای درنگ
روزی اگربه تنت ضربه ای زنم
طعمِ حیات به ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق دنیا و جمالش شدم
غرق تمنای وصالش شدم
تا به خود آیم که ام و از کجام
در به د
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کوتََه سفری به زادگاهم کردم
اسبابِ شرر به دل فراهم کردم
با چشمِ دلم گذشته ها را دیدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاک غربت خواب نازم را گرفت
زنگ تکبیر و نمازم را گرفت
باد غربت یاد یاران پاک کرد
سینه را تنگ و دل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بود روزی درکنار درّه ای
در چرا یک گلّۀ پربره ای
صاحب آن بود پیری برزگر
ب
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آزرده خاطرم ز گل و خار زندگی
بی رغبتم به ذره و خروار زندگی
پیر و پریشان شدم از این همه ریا
مکر و
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی فگار وخسته دل از کارِ روزگار
رفتم برون ز خیمۀ غمبارِ روزگار
رنجور و معتر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گرفته ازین دارِ غم نشان
ازین جماعتِ بی عارِ بی نشان
ازین تقلّب و جهل و جمودشان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همواره همدمِ راه منی عزیز
همچون ستاره وماه منی عزیز
درقصر بلور قلبم بدون شک
من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پیری نشسته بود کنار یکی گذر
تا که شود دلیلِ غریبانِ رهگذر
از قصد و مقصد راهی بگ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح امروز
که با غُرغُرِ گوشی
نَفَسِ خواب شبم بندآمد
بعدِ یک چند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای گوهر گلرنگ ثمین آزادی ای تاج دلارای زمین آزادی
ای ماه ستاره بر جبین آزادی ای ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبح یک تابستان
وقتِ بیدار شدن
طعم یک حسّ غریب
به سراغم آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بارِ دگر دولتِ سبز بهاران رسید
بوی گل لاله وبانگِ هَزاران رسید
پهنۀ دشت ودمن ، سخرۀ فر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا نظر به حال خرابم نمی کنی
چرا مرا به هیچ حسابم نمی کنی
چرا مرا به حال خودم وا نهاده ای
فکری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عزیز ماه عذارم چرا نمی آید
دوای جان نزارم چرا نمی آید
توان پای یمینم کجا گذر دارد
معین دست یس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر صدای نالۀ بلبل ز باغ می آید
اگر هوای ابری و بوی فراق می آید
اگر بجای نغمۀ قم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آدمی زاده به دنبال بقا می گردد
دائما درپی ارضای هوا می گردد
دربراهوت به دنبال زمینی پرگل
باغی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شادمانی نعمتی ذی قیمت است
شادمان سرشار از امنیت است
شادمانی از غناء ح
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما همه باهم لجاجت می کنیم
پای بر ناحق سماجت می کنیم
راه و چاه عشق را گم کرده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سفر کردم به جایی در جوانی
برای درک عشق و مهربانی
به جایی که گل و پروانه باشد
شرا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من و مهتاب شبی در ساحل
شاهد پهنه دریا بودیم
موج در آمد وشد بود
سکوت می لرزید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما به کجا اینچنین زار و دوان می رویم
بهر چه اینگونه ما دل نگران می رویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیا رفیق مرا زین همه جفا برهان
از آشنای کمین کرده در قفا برهان
مرا ببر به پای درختان سبز مراد
ز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من یک شب با سمانه تنها بودم
پنهان ز نگاه و حرف تن ها بودم
فارغ ز هیاهوی برون از خانه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از آن دشنۀ عریان
که قصد جان من دارد
نمی ترسم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به دل دارم کلام ماندگاری
عنایت کن اگر آموزگاری
تو که امروز جای ا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مردان آزاده که سودا نمی کنند
حق را فدای راحت فردا نمی کنند
وصلند به رود خروشان زندگی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با کلاف زندگی ور نرویم
شاید از روی ندانم کاری
باعت چرخش و قل خوردن آن
به سوی یک گره کور شویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدایا من تورا هرآنه دیدم سحرها وشب وروزانه دیدم
میان باغ و بستان ومزارع سرکوه و کم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا با کاسبان سفله کاری نیست هیهات
مرام گزمه های مست یاری نیست هیهات
نگارم نقش بسته بر همه اجز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دید گرگی گله ای را در چرا
شاد گشت وگفت ای شکر خدا
روزی امروزماهم حاضراست
همچوخوانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من تشنه به دیدارِسراب آمده ام
دل تنگ از آمالِ بر آب آمده ام
ازطعنۀ خویش و محنت بیگان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذار یک دل سیر
نرم و آرام
به آهنگ زمان گوش کنم
بگذار یک دل سیر
به تماشای تصاویر زمان بنشینم
|
|
|
|
|
محمد شریف صادقی
عباسعلی استکی(چشمه)
محمد رضا خوشرو (مریخ)
مهدي حسنلو
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویادخدا درود برشما جناب فریادی عز
سید هادی محمدی
مرتضی میرزادوست 
طاهره حسین زاده (کوهواره) 
رسول دبیر (نافذ) 
