روزگار

         روزی فگار و خسته دل از کارِ روزگار            
 رفتم برون ز خیمۀ غمبارِ روزگار      
       رنجور و معترض و گرفتار در خودم            
 نالان و ناامید و طلبکارِ روزگار  
 در انتهای کوچۀ افکارِ قاصرم           
  راهی شدم به خانۀ خَمّارِ روزگار 
            تا باده ای بنوشم و از جان و دل شَوَم            
 فارغ ز قیل و قالِ هوادارِ روزگار
    شاید شود علاج این آلامِ جان گداز       
 با یک نگاهِ شاهدِ هُشیار روزگار
            حالی به یک پیاله رها گشتم ازخودم             
  خالی شدم ز چرخۀ تکرار روزگار
     بادی وزید و پردۀ تردید پاره گشت            
    دستم رسید به دفترِ اسرار روزگار
      یک صیحۀ غریب شنیدم به روشنی            
  از آسمان و اختر و پرگارِ روزگار 
   آمیزۀ عنایت و اکسیری از کَرَم            
   سازد تو را نمونۀ ابرار روزگار
     قابِ سیاهِ کینه زدل برکن و برو             
    تصویر عشق بزن به دیوارِ روزگار