شنبه ۴ اسفند
اشعار دفتر شعرِ بارانه های دنیا شاعر دنیا حریفی
|
|
گاهی چقدر دلم تنگ می شود...
|
|
|
|
|
از عوام زندگان باید فراری شد گریخت
|
|
|
|
|
دیگر کسی مرا آرزو نخواهد کرد...
|
|
|
|
|
شرافت یعنی همیشه کار درست رو انجام بدی حتی اگه کسی نگاهت نکنه!
|
|
|
|
|
لطفا رمز شعر را پیدا کنید...!
|
|
|
|
|
در شگفتم از کسی که میبیند هر روز از عمر او کاسته میشود اما برای مرگ آماده نمیشود...
|
|
|
|
|
آنقدر ما را از خدا ترسانده اند که جرأت مُردن نداریم ...
|
|
|
|
|
نخوری حسرتِ خنده در زمانِ پیری ...
|
|
|
|
|
اُمتِ ناآزموده شاهدِ جان کندنم شد...
|
|
|
|
|
میخواهم تا ابد زنده بمانم... ...
|
|
|
|
|
عمر من در طلبِ یار گذشت... ...
|
|
|
|
|
و در آن کافه نبود چاره جز عاشق شدنش...
|
|
|
|
|
منم آن شاعرِ بی سبکِ جوان
|
|
|
|
|
تفاوت هست میانِ جانِ من با جانِ مولانا
|
|
|
|
|
قبلِ تو من مینوشتم بعدِ تو شاعر شدم ...
|
|
|
|
|
مرا ببخشید که کمی دور از شأن یک بانو سرودم...
|
|
|
|
|
مستی و تیرت خطا رفت از کنارِ عاشقت
|
|
|
|
|
بعدِ این مدت هنوز خورشید میتابد چرا؟
|
|
|
|
|
حکمتو لطفِ خدا بود که تنها شده ام ... ...
|
|
|
|
|
میرود از دیده ام یا از دلم هم میرود؟... ...
|
|
|
|
|
چشم شمس بانی شعر و غزلم شد ...
|
|
|
|
|
روح شمس در جانِ مولانا گرفت جانا ولی...
|
|
|
|
|
من غمگین نیستم اما غمگین مینویسم...
|
|
|
|
|
من فقط دمدمی و کمی لجوجم...
|
|
|
|
|
خیال کردم تو همدردی ولی افسوس، تو هم دردی
|
|
|
|
|
تقدیم با احترام به بزرگواران شعر ناب
|
|
|
|
|
حواسم پرت و می خوردم چه باید کرد با وجدان؟
|
|
|