پنجشنبه ۴ بهمن
اشعار دفتر شعرِ کفن های کاغذی شاعر مینا امیریان(خورشید)
|
|
|
|
تقدیم به مادران رنج کشیده سرزمینم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سر این زلزله ها عاقبت بم دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه با دنیای خود کردم؟که چون پروانه میگردم
به گرد شمع خاموشی که بیمش از حرارت هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روزی به جای گریه های گاه و بیگاهم
با جمجمه در مستطیلی ساده میخندم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
واژه ها لال در اندوه زمان میمیرند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعدها خواهم نوشت از قصه حالا بگذریم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای حادثه ی خسته ی بی جبران،عشق
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اینجا صدای مردمان خوب ایران است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر لحظه در سمی ترین حالات ممکن...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خورشید در شب های بی فردا نمیخوابد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه با دنیای ما کردی؟تو با چرچیل چشمانت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دریا فقط پسمانده ای از اشک ماهی هاست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آب این محفظه تبخیر شود میمیرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پاس قدردانی از پاکبان های غیور و زحمتکش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گل های دستش دانه دانه دانه می پژمرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آری کسی با اسحله پروانه ها را کشت...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من حس آن سرباز را دارم که بعد از جنگ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نتوان کوچ اگر بال و پری هم باشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنجا که مترسک شده دلداده ی زاغی
چشمان کسی در پی نانی،نگران است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرگ سهراب جوان در گوشه ی دیوار ها
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فصل بی بارشی ابر کبود
فصل دود
فصل جولان کلاغان حسود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من ماهی از آب گریزانم و هربار...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سکوتی پر ز فریادم،غمِ بغض دماوندم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شاید کسی در حق شهریور جفا کرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نفسش عطر خوش لاله و شب بوها بود
|
|
|
|
|
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
لطفا نکنید 
سیدحاج فکری احمدی زاده(ملحق)
ابراهیم هداوند
محمد شریف صادقی
سید هادی محمدی
لیلا گماری ( مأنوس شده با قلم)
محمدرضا آزادبخت 
شاهزاده خانوم 
آفرین 
یاسر قادری 
