چرچیل

چه با دنیای ماکردی؟تو با چرچیل چشمانت
که چشمی را نمیبینم...کنم تمثیل چشمانت

تبر بر دوش می آیی به استقبال مهمانت؟
که من،گم کرده راهم در مسیر ایل چشمانت

بسان کودکی تنها،به دست موج و طوفانم
وغرقت میشوم هر دم،میان نیل چشمانت

تو گبری...نا مسلمانی...دلیل کفر و ایمانی
هزارن آیه می خوانم،من از انجیل چشمانت

به چشمم سرمه می ماند،همه ذرات آن خاکی
ز معبدهای خشتین چغازنبیل چشمانت

تمام جان ما هستی،تو ای حوا ترین آدم
به مسلخ میکشی مارا،تو با قابیل چشمانت

اگر من را بمیرانی...مرا از مرگ باکی نیست
که جان را میسپارم من،به عزرائیل چشمانت

خورشید_میم_الف☀