نارنجی

درود بزرگوار
غزلی ناب و زیبا بود
دستمریزاد

درود بانو امیریان عزیز

بینهایت زیبا و تحسین برانگیز و گویای حال عزیزان زحمتکشی که بی ادعا وظیفه خویش را با تمام سختی ها انجام میدهند

سروده ای به همین مضمون تقدیم به آن عزیزان


شب سرود پاکبان در کوچه می پیچد هنوز
غصه های کهنه را در خویش میریزد هنوز

نیمه شب را تا سحر در خلوتش گم می شود
با سرشک دیده از دل ، غصه می شوید هنوز

چوب جارویی همه دار و ندار کار او
از تن خاموش کوچه خاک می روبد هنوز

در گذار از هر گذر با پُشته پسماند ها
جوی آبی را پر از گنداب می بیند هنوز

عابری از سوی دیگر ریشخندش میکند
در جوابش با سلامی پرده می پوشد هنوز

زیستن تا زندگی کردن ، تفاوت می کند
خوش خیالاتی از این ابهام می بافد هنوز

تکیه گاهش چوب جارویش ، به وقت خستگی
کوژِ پشتش گاه گاهی درد میگیرد هنوز

صبح شد ، تا نغمه ای دیگر تامل می کند
می رود اما دلش از غصه می سوزد هنوز



کلامتان گهربار و سرودتان پربار

سلام
سروده زیبا و شیوایی است
درودتان بانو امیریان ادیب عزیز و گرامی

سلام خداحافظ

درودها شاعرگرامی عالی سرودید

درود فراوان بانو