دوشنبه ۱۲ خرداد
اشعار دفتر شعرِ دوبیتی شاعر علیرضا مرادی( مراد )
|
|
|
|
فلک مطلا گشت از صیحه و نور
شب میلاد مَهی زیباست، چو حور
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تقدیر تورا رفته بر این آب نوشت
حیف از دل ما، که بی‌تاب نوشت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دم غَنیمت شُمرید از فرجه و اقبال دگر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صورتی از لطف خدایی مادر
پرتوی از نور سمایی مادر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بصیر گیتی و اسرار نهان همه تو
به قعر دلها نشینی، جانان همه تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به میثاق توام، دریا نخواهم
ز این شوریدگی بلوا نخواهم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یکی عابد به مسجد حجره کرده
یکی به بد مستی یاد شهره کرده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب، شب زیباست محفل ما
شب ، شب یلداست همدل ما
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دمی آه، دمی سوز، سینه مان چاک
خُدو عالمیم مطرود، نی کنیم پاک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غریبی رفته ام هجرم چه خاموش
غمین و غمگشته ام یادم فراموش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خوشا آنان که به خواب گورند
خوشا آنان که به اقلیم دورند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مهجوری دلم خونو کبابه
مرا جانی کجایی ای ربابه؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کجایی ای مهر بانو مهربان یار
رهیدی ز ما همچو آهوان یار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مژده ده طرب ما، هم نفسی می آید
ساقیا باده بدار یار و کسی می آید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پرید طیر جانم تا حبیب اش برسد
پر شکستند ، باش طبیب اش برسد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به کوی یار چو بودم عشقم جان گرفت
مرا این بوته عشق سرانجام بنیان گرفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلی خونینه داری ز ما روی نگردان
حالی مرا نمانده، ما را دگر نرنجان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساقی ام ساغر بدست می بدوش
از نوا آرم باده ای ناب هی بنوش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
محمل بدار کـــــه آسیمه سر نشود
هر ساحلی که ساحل رامسر نشود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آن دلداده ام راهم نبندید
کزین دیوانگی بر من نخندید
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرو جانا دلی بی کینه دارم
غمی در دل اندر سینه دارم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرو ای دل بمان رو کن نشانی
که خاطر خواهمی گر ما بمانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به بی مهری دلم غمخانه ام کردی
رفیق این ساقی میخانه ام کردی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جفا کاری مرا دل، بیدل من
ستم کاری مرا دل، بددل من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به مردی مِی بدان ماوا نخوردم
تک ام بی تو، تک خرما نخوردم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دو روز زندگی راهم ندادی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حلقه وصلت گفته ای فراموشم باد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کو کجایی ای رفیق دل و تنهایی ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این زلال زندگانی ما به هیچش داده ایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفته ام از یادها هان دل فراموشم مکن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن طیر پرواز رفته، سوی زمینش جای نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هبوط آدم ام از بهشت پروردگارم بگو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مست مستیم، شب نشینی جمع مستان می رویم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهر شب را شب نوازان بیدار آگهند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینم جرعه ای عشق مرا نوشم ده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کو به کو زِ کوی یاران خسته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش دل، به مهر وفا بود
زندگی پر ز مهر صفا بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از شرر عشق سوز به دل این دلسوخته
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینَم سرخوشم به لبخندی مرا شادابی بده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نازنینم باده خوردهِ مست و مَدهُوشم بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر تو دل با منی، دل فدای کوی تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ساده بودیم نقدش به نسیه دادیم رفت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بَزم را نازنین این آن من نبینم کس
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شوق دیدار تو برده جانان من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با همه بود نَبودم عاشق و غمخوار بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ابر بارانم، اشک اشکم حکایت می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این دل اسیر، دل دریایی تو دلدار
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به کوی یارم، پی نشانی از دلدار من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جانان من، شیرین گل زیبای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کوی عشق بازان، ما را گذر نباشد
این یار بی وفا را، طعنه حذر نباشد
|
|
|
|
|
شاهزاده خانوم
محمدرضا آزادبخت
محمد رضا خوشرو (مریخ)
جواد کاظمی نیک 
