رسوایی!!

همراهان و تاج سرانم جای دارد تا فرصتی هست و نفسی در این دنیا دارم از تک تک شما گرانقدران بزرگوار اعضای خوب و نجیب شعرناب کمال تشکر و قدر دانی را نمایم بخصوص ان دسته از عزیزانی که زاد روز این خادم را در چهار اسفند قبل و بعدش بهم تبریک گفتند کارگاه زدند پست زدند شعر تقدیم نمودند و ایمیل و یا پیام خصوصی ارسال کردند ممنونممممم و از سویی باعث شرمندگی با شما عزیزان شدم چون در حال مسافر ت بودم و هستم نتوانستم به خوبی از شما گرانقدران تشکر نمایم و دست بوس تک تکتان شوم خیلیییی خیلییییی ممنونم واقعا در نهایت بزرگواری همه شمارا دیدم حتی انهایی که منو فراموش کردن سهوا یا عمدا !انهایی که از شان توقع بیشتر داشتم که در این ایام حداقل باشند اما نبودند باز به چشم من بزرگ هستند و برایشان بهترین ها را خواستم و در حد توانم بهشان بهترین جایگاه ها در سایت دادم .بدون تعلیق!
و اما استادان و تاج سرانم که صفحه این خادم را مثل همیشه مهمانداری کردن باید بگویم کوچک شما هستم افتخار می کنم نوکریتان را می کنم و به قول عرب ها با فم ملیان یا همان دهان پر می گویم خاک پایتان هستم خیلی بزرگوارید خیلی خانم و اقائید الهی به انوار الهیییی عاقبت بخیر گردید دوستتان دارم شدید و فراوان
و اما از کامنت های نقد اساتیدم بانو جمیله عجم و استاد تینای مهربان و استادم بانو توکلی و دیگر اعضای فرهیخته ی عزیز کمال بهر و استفاده را بردم خدا خیر دنیا و اخرت به شما عطا کند
و اما یکی دو نکته ای که می خواهم در نهایت بگویم این است سروران قدیمی تر سایت همانطور که می بینید روزانه چندین نفر از کاربران جدید به جمع بی ریای شعرناب اضافه می شوند لذا خواهشمندم به خوبی از انها استقبال و مشوق راهشان باشید تا روز به روزبه اندوخته علمی همدیگر از خلال دوستی های بی ریا بیفزائيم ممنون میشوم و اما نکته دوم تیک نقد است که بعضی دوستان بدون اینکه بحث جامع یا کامنت و مداخله نقدی داشته باشند می زنند لذا تمنا دارم نکنید و عزیزان صاحب صفحه چنانچه دیدند عزیزی کامنت چاق سلامتی یا غیر نقد تخصصی را تیک نقد زده ضمن اطلاع به کاربر کامنتش را حذف نماید و ازاو بخواهد انرا کامنت عادی ثبت نماید و همچنین مدیران افتخاری سایت به ایشان یا کاربران خاطی تذکر دهند .
باز مثل هر بار خالصانه و از قلب می گویم دوستتان دارم شدید و فراوان موفق باشید و سربلند تاج سرانم
مدیر و موسس سایت ادبی شعرناب و خادم شما سید حاج فکری احمدی زاده(ملحق)

درود استاداندیشمندوگرانقدرم
افراغ اندیشه ی زیبا وعمیقتان را بارها خواندم تابلکه بتوانم دل وروده اش رابریزم بیرون
باوجواینکه بارها دراشعارقبلی تان هم اشاراتی هنرمندانه به افسانه ی قدیمی ماه وپلنگ داشته اید
اما هرباراشعارتان زیبایی وتازگی خودش راداره چون معنا ومفهوم خاص ومتفاوتی ازآن برداشت می شود!ً
بعضی ازافراد عقیده دارند که اشعارکوتاه چیزی ندارن برای نقد کردن وبحث کردن
اما من همیشه ازتحلیل وبازکردن اشعار شما لذت می برم
چون درعین سادگی ظاهری بسیارعمیق وپرمعناست واندیشه هایی نو تروتازه ومحکم پشتش هست
وازطرفی هر چه بیشتر سرمی کشم ازشراب اشعارتان
بیشترتشنه می شوم چون عمق ولایه های پنهان شعر را با تلاش ودقت زیاد
کشف می کنم ولذتم چندین برابر میشود ازاندیشه های پشت اشعارتان که همیشه بحث برانگیزبوده
اول ازهمه جاداره هزار افرینی بهتون بگم که
همیشه رک وراست وبدون هیچ ترسی حرفهایتان رامی زنید
این جسارت وشجاعت برای یک شاعر واندیشمند لازم وواجب است
البته باید مواظب باشد که سرش رابه باد ندهد!!
درمورد افسانه ی ماه وپلنگ هم بارها دراشعاردیگرتان صحبت کرده ام وبانو تینا هم
زحمت کشیدن وبه مواردی به صورت کلی اشاره کردن
ولی معنای آفتاب ومهتاب وماه وپلنگ دراین کوتاه براستی چیست ؟


نمی دانم چقدر درک کردم شعررا وآیا درست است برداشتم
اما من فکر می کنم
وقتی شاعرهمان ابتدا می گوید
درگیر با آفتاب _م مدام!
ذهن مخاطب رادرگیر می کند بلافاصله
که منظور از آفتاب چیست
ودرادامه می گوید
مهتاب

وساطت می کرد,

پلنگ ها را

به قربانگاه می کشید.
این سوال بوجود می اید که مهتاب کیست وچیست؟
وچرامهتاب وساطتت کرده
وپلنگها رابه قربانگاه کشانده!!!!!!!!
اضافه برتوضیحات بانو تینای عزیزم برای درک بیشتردوستان یاد اور می شوم که
درافسانه ای چینی آمده است که پلنگ های وحشی ودست نیافتنی ، همگی به یک نوع می میرند.
هنگامی که پلنگ ها به بلوغ کامل می رسند و به هر چه خواستند رسیدند؛ بر مرتفع ترین نقطه ممکن می روند وبرای بدست آوردن آنچه تا حال طعم مرگ آفرین پنجه شان را نچشیده تلاش می کنند.آری ماه را نشانه می روند . دورخیزی می کنند و جهش.
آنقدر برجهش های خود می افزایند که سرانجام کمرشان می شکند و ...
پلنگ فقط می تواند عاشق ماه بماند و از دور نگاهش کند
باتوجه به افسانه ی ماه وپلنگ واشعارقبلی استاد من فکر می کنم آفتاب ومهتاب هردو ازجنس نورند
وروشنی اما درواقع باتفاوت هایی زیاد آفتاب همان نورانیت محض و عشق واقعی است
که شاعر عاشق مدام درگیرش بوده وهست
ولی مهتاب که درواقع همان ماه است که درقلب تاریکی ها می درخشد اما روشنی اش رادرواقع از آفتاب یاهمان خورشید می گیرد وبه خودی خود نور وگرمایی ندارد اینجا چه نقشی داشته وچراوساطتت می کند
چون اوهم عاشق است!!
ماه به خودی خود در اساطیر موجودی مونث است و تمام مادینه ها در اساطیر همواره با تاریکی ، خشونت، خواستن، مکر، زیبایی راز آلود ، مرموز بودن و زایا بودن همراهند. (چشم سیاه ، گیسوی سیاه ، خال سیاه و مژگان سیاه شما را یاد چیزی نمی اندازد؟)
ماه عاشق است اما فقط دلبری ومکر ودسیسه می کنه وپلنگها راراهی قربانگاه کرده ودرواقع باعث سرگشتگی
وآواره گی وپریشانی شده !!
واما پلنگها ...........؟؟!!!!!!!
می‌گویند پلنگ را خوی غریبیست، که هیچ کس و هیچ چیز را بالاتر از خود نمی‌تواند دید. در شب‌های بدر کامل، دیدار ماه بلندتر، پلنگ را به خشم و جنونی می‌کشاند که از سنگها و صخره‌ها برجهد و حریف گستاخ را از افلاک به خاک فرو کشد. فاجعه زندگی پلنگ نیز وقتی شکل می‌گیرد که می‌پندارد در جهشی از فراز قله بر ماه دست خواهد یافت، اما غرور شکسته پلنگ وقتی به باطل بودن خیالش پی می‌برد، که به خیره، چنگ در هوا زده و نومید و خسته با استخوان‌های در هم شکسته از پرواز بی‌ثمرش بر صخره‌های تیز، پلنگ عشق به هوای گرفتن ماه است که به آسمان جست می زند؛ اما هزار هزار هزار فرسنگ مانده به ماه می افتد.
در بعد اسطوره شناسی نماد \\\\"پلنگ\\\\" معنایی ثانوی و پیچیده می یابد ( مقدس ترین و نمادین ترین پلنگ ها سیاه هستند) که استاد هم تصویری از ان آورده اند ودرواقع این پلنگ عاشق هم می تواند مرد باشد وهم زن. در اساطیر پلنگ نماد قدرت بر روی زمین است . قدرتی که با تاریکی همراه شده و با مرگ عجین است اما این مرگ به معنای نیستی نیست بلکه نوع مرموزی از مردن و دوباره در اوج قدرت زنده شدن است . پلنگ همواره مانند تصویر دست نیافتنی الهه ها و در معنای عام نشانه ی قدرتی است که همانگونه که از بین می برد می تواند بسازد و همانگونه که به شدت ترسناک است به شدت دوست داشتنی هم هست. این احساس دوگانه به یک مفهوم واحد در ادبیات کهن ما بسیار دیده می شود مثلا آنجا که چشم معشوق خونریز است و یا عتابش جا فرساست و در عین حال دوری ازو هم امکان ندارد.
تصویر چنین عشق دست نیافتنیی وقتی کامل می شود که پلنگ اساطیری در زمینه ای اساطیری قرار گیرد و مجموعه ای از روابط این چنینی ایجاد شود تا ذهن افراد این خواستن و نتوانستن ، این ترس و رغبت و این دوگانگی جانکاه را به راحتی ترسیم کند. زمینه این تابلوی سراسر رمز و راز شب است و ماه در آن و پلنگی که هوس رسیدن دارد.وهنوزهم درگیرودارماجرا دست وپنجه نرم می کند
حال باتوجه به این افسانه می توان گفت شاعر دراین شعر ازیک عشق وواقعی سخن گفته که
اساطیری وافسانه ای است ودردنیای واقعی شاید هیچ گاه نمود پیدانکرده وشعر نشان ازیک درد بزرگ دارد وحرفی که هنوز هم در گلوی شاعر مانده ودرواقع یک اعتراض ویک عصیان باعث شده که شاعر اینگونه هنر افرینی کند
حال اینجا هنوز شاعر ذهن مخاطب رادرگیر دارد که باخودش هی بیاندیشد
که ایا این مهتاب که می تواند نماد یک زن باید باشد که خشونت، خواستن، مکر، زیبایی راز آلود ، مرموز بودن و زایا بودن از ویژگیهایش هست و با دلبری وناز ونیاز و وساطتت کرده وپلنگهارا به قربانگاه کشانده آیا واقعن عاشق است
یا فقط ادعای عشق داشته .....................................و
فقط باعث جدایی وپریشانی وکشمکش شاعربا آفتاب که همان معشوق واقعی اش هست شده
وخشم معشوق رابرانگیخته !!!!!!!!!!!!! که اینگونه قلم رابردارد وکنایه بزند که آنها که عشق به استحیا می کنند
کلاه شریعت رابه سادگی برمی دارند!!
وشایدهم همه این برداشتهای من غلط باشه وعلت اوردن این پانوشت حرف دار چیزی کاملن متفاوت باشه وغیرشخصی
و شاعراشاره به چیز دیگری داشته باشه ویک معنای عام داشته باشد
ازجمله کنایه زده باشد به کسانی که ازنظر شاعر عاشق واقعی نیستندبلد نیستند عاشقی کنند
وعشق واقعی رادرک نکرده اند وفقط ادعای عشق داشته اند ووقتی کم می اورند درمسیر عشق فوری یک نسخه ی شرعی می پیچند وشرم وحیا ودین رابهانه می کنند و پشت پا می زنند به عشق !!!!
درصورتیکه درواقع خیلی هم میل به معشوق دارند اما درواقع دست به خودسانسوری می زنند وبه قول استاد
به سادگی کلاه سر شریعت می گذارند !!
واشاره خوبی هم دارند استاد که برگشت ازعشق رسوایی است چون تمام اولیا عاشق بودند!
ولی چند سوال پیش میاد اینجا برامون که آیاکدام نوع عشق مدنظر است ؟تا به درستی ویا غلط بودن این پانوشت برسیم!!
چون درعرف ما شرم داشتن ازعشق به هم نوع همیشه بوده

بخصوص درمورد زنان وفقط هم علتش فرهنگ ایرانی اسلامی است که
با آن بزرگ شده ایم وخوگرفته ایم وعوض کردنش هم کارحضرت فیل است اما من معتقدم کسی که واقعن بداند وبفهمد که طرفش عاشق است ودوسش دارد وتردیدی نداشته باشد بهانه ای پیدا نمی کند برای جدایی وبرگشت ازعشق
بلکه شجاعانه درعشقش پافشاری می کند !!اما متاسفانه جو جامعه ودید بدی که همه نسبت
به عشق دارند بخصوص دیدبد مردان نسبت به زنانی که عاشقند
باعث شده که همه بهراسند ازعشق وحتی اگریک زن یک عشق وخالص وپاک داشته باشد وازگوشه ی قلبش ناخواسته بیرون بزند متهمش می کنند به هزارویک جرم نکرده وانگ هوس بازبودن به اوزده میشودوتبدیلش می کنند به فاحشه متاسفانه
چون عشق واقعی نیست وهمه دنبال لذتند وهمه ی اینها بماند که اگریک مرد هرکاری بکند عیب نیست ومی گویند خوب کرده مرده اما برای یک زن عیب است که بفهمند عاشق است !..............
واگرلااقل مردان کمی مرام داشته باشند ورازشریک عشقی خودراهم نگه دارند باز جای نگرانی نیست وشرم وترس زن
شاید م کمترشود که متاسفانه اینجور افراد هم درجامعه ی امروزکم یابند چون دنیا دنیایی شده نامرد وبی رحم وجوانمردی کم رنگ!!
ولی ازهمه اینها که بگذریم من خودم درمواردی با استاد موافقم که بعضیها سرشریعت را کلاه می گذارند
ویاد این بیت حافظ می افتم که
واعظان که این جلوه درمحراب ومنبر می کنند
چون به خلوت می روند آن کار دیگر می کنند
بعضیها درک درستی نه ازعشق دارند ونه ازدین ودینداری وبرای خودشان نسخه می پیچند وحکم صادرمی کنند که این دیگر ازهمه چیز بدتر است وباعث سردرگمی افراد وجامعه می شوند بعضیها هزارو یک عیب دارند اما زرنگند
پوشش دین بر کارهایشان می زنند ودرپناه دین به انواع گناه وخطا مبتلایند وخودشان رادیندار می پندارند
درواقع سرشان رامی کنند زیر برف وفکر می کنند کسی مکروحیله شان را نمی فهمد!!
مثل مردانی که ظاهرن دین دارند هوی وهوس خود را درپوشش دین پنهان می کنند
صدزن را در ظاهر صیغه ی شرعی می کنند برای بر آوردن حوایج جنسی شان شان ولی
با هیچ کدام به درستی وعدالت رفتار نمی کنند وفقط
مثل برده ی جنسی هستند زنان برایشان
ولی بر دیگران ایراد وارد می کنند که عشق وعاشقی گناه است؟!!
ودرواقع نه دیندارند ونه درک درستی ازدین دارند وفقط ادعای دین ودین داری می کنند!!ونه عشق واقعی دارند
خلاصه وقتی شاعراین بی باک و بی پرده میگوید برگشت ازعشق رسوایی است وگرنه عشق کارانبیاست
مشخصه که خیلی حرف داره پشت جمله اش که اگر خوداستاد بازمی کردند شعررو چه خوب میشد
وواقعن من نمی دونم چقدر تونستم منظورمو برسونم و ایادرسته یانه؟
ببخشید که زیادی پرحرفی کردم من مقصر نیستم که این حرفاروزدم
استاداحمدی زاده مقصره که همیشه شعرای جنجال برانگیز می نویسه
حالاهم موافق ومخالفاش بریزن سرخود استاد وبزنندش
من که دررفتم............

این هم حکایت ماه و پلنگ عشق از: عرفان نظرآهاری
امیدوارم که درجهت درک بیشتر شعر راهگشای دوستانم باشد!!

پلنگ عشق به هوای گرفتن ماه است که به آسمان جست می زند؛ اما هزار هزار هزار فرسنگ مانده به ماه می افتد. دره های جهان پر از پلنگان مرده است که هرگز پنجه شان به آسمان نرسیده است.

عشق ، پلنگی ست که در رگ هایم می دود. پلنگی که می خواهد تا خدا خیز بردارد.

من این پلنگ را قلاده نمی بندم و رامش نمی کنم. حتی اگر قفس تنم را بشکند.

خدا ماه است و این پلنگ می خواهد تا ماه بپرد.حکایت پلنگ و ماه عجب ناممکن است. اما هر چه ناممکن تر است، زیباتر است.

پلنگ عشق به هوای گرفتن ماه است که به آسمان جست می زند؛ اما هزار هزار هزار فرسنگ مانده به ماه می افتد. دره های جهان پر از پلنگان مرده است که هرگز پنجه شان به آسمان نرسیده است.

خدا اما پرش پلنگ عشق را اندازه می گیرد، نه رسیدن اش را .

و پلنگان می دانند که خدا پلنگی را دوست تر دارد که دورتر می پرد!

ماه و پلنگ از: حسین منزوی

خیال خام پلنگ من به سوی ماه جهیدن بود

و مـاه را زِ بلندایش به روی خاك كشیدن بود



پلنگ من ـ دل مغرورم ـ پرید و پنجه به خالی زد

كه عشق ـ ماه بلند من ـ ورای دست رسیدن بود



گل شكفته ! خداحافظ، اگرچه لحظــه دیـــدارت

شروع وسوسه‌ای در من، به نام دیدن و چیدن بود



من و تو آن دو خطیـم آری، موازیــان به ناچاری

كه هردو باورمان ز آغـاز، به یكدگــر نرسیدن بود



اگرچه هیچ گل مرده، دوباره زنده نشد امّا

بهار در گل شیپـوری، مدام گرم دمیدن بود



شراب خواستم و عمرم، شرنگ ریخت به كام من

فریبكــار دغل‌پیشه، بهانه ‌اش نشنیـدن بود



چه سرنوشـت غم‌انگیزی، كه كرم كوچك ابریشم

تمام عمر قفس می‌بافت، ولی به فكر پریدن بود.

ماه و پلنگ برای ادبیات کهن فارسی هیچ تداعی معنا داری ندارد اما در ادبیات معاصر مجموعه ای غنی و زیبا از داستانها ، شعرها ، ترانه ها و حتی یک نمایشنامه ، همه با عنوان \" ماه و پلنگ\"  خودنمایی می کند . ندرتا در باره ی ارتباط این دو موجود مرموز سخن به میان آمده و سبب این تلمیحات برای مخاطب نا آشنا، مبهم است.
در جهان باستان \"پلنگ\" نمادی بسیار قوی و پر تکرار است. پلنگ ها نخست  نماد قدرت و خشونت و جرآت،استقلال عمل و رای هستند . و افرادی که این نماد را برای خود انتخاب می کردند معتقد بودند همانند پلنگ که در تنهایی زندگی می کند و با این حال بر اطرافش مسلط است بدون نیاز به دیگران هر کاری را در نهایت قدرت می توانند انجام دهند.
در بعد اسطوره شناسی نماد \"پلنگ\" معنایی ثانوی و پیچیده می یابد . در اساطیر پلنگ نماد قدرت زنانه بر روی زمین است . قدرتی که با تاریکی همراه شده ( مقدس ترین و نمادین ترین پلنگ ها سیاه هستند) و با مرگ عجین است اما این مرگ به معنای نیستی نیست بلکه نوع مرموزی از مردن و دوباره در اوج قدرت زنده شدن است . پلنگ همواره مانند تصویر دست نیافتنی الهه ها و در معنای عام زنان نشانه ی قدرتی است که همانگونه که از بین می برد می تواند بسازد و همانگونه که به شدت ترسناک است به شدت دوست داشتنی هم هست. این احساس دوگانه به یک مفهوم واحد در ادبیات کهن ما بسیار دیده می شود مثلا آنجا که چشم معشوق خونریز است و یا عتابش جا فرساست و در عین حال دوری ازو هم امکان ندارد.
تصویر چنین عشق دست نیافتنیی وقتی کامل می شود که پلنگ اساطیری در زمینه ای اساطیری قرار گیرد و مجموعه ای از روابط این چنینی ایجاد شود تا ذهن افراد این خواستن و نتوانستن ، این ترس و رغبت و این دوگانگی جانکاه را به راحتی ترسیم کند. زمینه این تابلوی سراسر رمز و راز شب است و ماه در آن و پلنگی که هوس رسیدن دارد.
تصویر چنین عشق دست نیافتنیی وقتی کامل می شود که پلنگ اساطیری در زمینه ای اساطیری قرار گیرد و مجموعه ای از روابط این چنینی ایجاد شود تا ذهن افراد این خواستن و نتوانستن ، این ترس و رغبت و این دوگانگی جانکاه را به راحتی ترسیم کند. زمینه این تابلوی سراسر رمز و راز شب است و ماه در آن و پلنگی که هوس رسیدن دارد.
ماه به خودی خود در اساطیر موجودی مونث است و تمام مادینه ها در اساطیر همواره با تاریکی ، خشونت، خواستن، مکر، زیبایی راز آلود ، مرموز بودن و زایا بودن همراهند. (چشم سیاه ، گیسوی سیاه ، خال سیاه  و مژگان سیاه شما را یاد چیزی نمی اندازد؟) 
ماه پلنگ آسمان است و پلنگ ماه زمین . در حقیقت بین این دو نماد تفاوتی از نظر مفهوم اسطوره ای نیست اما وقتی قرار به نمایش مفاهیم این دو موجود در قالب افسانه باشد تازه کمبود ها معلوم می شود چراکه هر دو از یک جنسند و مانند دو قطب هم سوی آهن ربا اگر بخواهند هم به هم نمی رسند و این قدرت فریبنده، این زنانگی مرموز در حیات جایی تنها در خودش حبس می شود .
باید توجه کنید که منطق معمول در زندگی برای تحلیل اساطیر به کار نمی آید و مشکل ماه و پلنگ با حضور عناصر نرینه حل نمی شود . چراکه اصل این افسانه نمایش نرسیدن نهایی به قدرت مطلق و کامل برای اجزای حیات است. بیان صریح این نکته که اگر کمالی هست از آن کلیت زندگیست و نه اجزای آن  و اگر اجزا خود دست به تلاش برای وصول به بالاترین ها بزنند هرگز موفق نخواهند شد . مثل پلنگی که می خواهد به ماه برسد . با این توضیح به افسانه ی  کوتاه و کوچک ماه و پلنگ توجه کنید:
افسانه ای چینی چنین است که: پلنگ های وحشی ودست نیافتنی ، همگی به یک نوع می میرند.
هنگامی که پلنگ ها به بلوغ کامل می رسند و به هر چه خواستند رسیدند؛ بر مرتفع ترین نقطه ممکن می روند وبرای بدست آوردن  آنچه تا حال طعم مرگ آفرین پنجه شان را نچشیده تلاش می کنند.آری ماه را نشانه می روند . دورخیزی می کنند و جهش..
آنقدر برجهش های خود می افزایند که سرانجام کمرشان می شکند و ...
افسانه ی چینی چنین است که: پلنگ های وحشی ودست نیافتنی ، همگی به یک نوع می میرند.
شاید بد نباشد یک ترانه ی \" ماه و پلنگی\"  بخوانیم و شواهد دیگر از تقابل این دو عنصر مرموز را در مطالبی دیگر دنبال کنیم:
 
ماه و پلنگ از سید علی صالحی

چراغی در فلک، شعله به سوسو
پلنگ خسته را بستی به گیسو
چرا خوش خواندی از حال پریشون
که ماه گُل داده در ابرای پنهون
بنال از بخت بد، در فصل تیمار
که جای گل نشسته بوته‌ی خار
مگه عشق، غیر از این معنی نداره
که دائم آسمون از خون بباره
بنال دریا که دلدار مرده در خواب
پلنگ آشفته رفت و ماه،‌ بی‌تاب
کجا شد دوره دل‌های آرام
که این‌گونه شکسته طاقِ هر بام
خدایا معنی دریا، کویره ...
بگو تا فصل ما زمزم نمیره
1- ماه و پلنگ - علی فتح اللهی
نویسنده : مریم امامی - تبیان

عاشق حقیقی از رسوا شدن ترسی ندارد .زیرا عشق رسوایی به بار می آورد . کسی که عشقش را پنهان می کند و از بیان آن شرم دارد پس کلاه بردار و شیاد است زیرا عاشقی کار بدی نیست که آن را پنهان کند .
اگر اولیاالله عاشق نبودند هر آینه از رسالتشان عقب نشینی می کردند .زندگیشان با رنج و تعب گذشت اما راضی بودند زیرا عاشق خدا بودند .
کارشان عشق بود و رسالت شان عشق .طمع بهشت نداشتند و فقط قرب الی الله آرزویشان بود .
امیدوارم برداشت درستی از پینوشت شعرتان نوشته باشم .