شنبه ۱۳ ارديبهشت
اشعار دفتر شعرِ غزل ... شاعر مهران اسدپور
|
|
|
|
تا که در دست باغبان تبر است...
ناله ی سرو و گل چه بی ثمر است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با جهانی غم میانِ مردمان خندیده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مهربان میدیدمش اما دلش از سنگ بود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
هر کسی پیوسته مَسرور از بَقاست...
غافل از اسرارِ این "دارالفناست".
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می‌سرایم به احترام علی...
غزلی در خور مقام علی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در سکوتم نکته هایی هست پنهانی عزیز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ندارم من قرار و صبر و آرام...
از آن روزی که فیلتر شد تلگرام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتی همه حساسیت ام قول و قرار است...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سایه ای آمد شبی از راه دور...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از اعماقِ وجودم ؛ به تو ایمان دارم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آن کس که در اَنظار برائت دهد از « خَمر » ؛
در خلوتِ خود مُشتعل از شُربِ مُدام است !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
« محنت » همیشه سهمِ ؛ این کودکانِ کار است ؛
« ثروت » در انحصارِ ؛ اشخاصِ « لااُبالی » !!!.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر چه زندگی ام وقفِ مهربانی گشت ؛
ولی به سازِ کسی لحظه ای نرقصیدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
حالِ ایرانیان ؛ همه خوب است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شبانه هایِ علی بود و کردگارِ علی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خاطرات تلخ خود را بایگانی میکنیم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آنقَدَر با « چشم دل » دیدیم ، تا « بینا » شدیم !
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیهوده نخور ، غُصّهٔ این ؛ « دارِ فنا » را ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در اوج اقتدار ؛ « افتاده باشیم »...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گاه ؛ جایِ درکِ « حق » محراب را فهمیده ایم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
با نامِ او که نامش ؛ تعبیرِ نابِ عشق است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش ؛ جَنگی در جهان بر پا نبود ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر شدی تو زمانی «اسیرِ تنهایی» ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم گاهی برایِ باده تنگ است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یک برگ نَیاُفتَد به زمین تا تو نخواهی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل همیشه نباید که عاشقانه شود ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای دوست نخور غُصّه اگر قافیه تنگ است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روح و جانم بعد از این با عشق هم مأنوس نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به خاک و خون تو کشیدی دل مرا ای عشق ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در این مسیر موازی یکی شدن خواب است ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میکنم یادی ز یارانی که دیگر نیستند ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
میتوان با شاخه ای گل خاطری را شاد کرد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به جز وجود عزیزت مرا پناهی نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چرا کسی که ز حرف حساب میترسد ؟...
به وقت طرح سئوال از جواب میترسد؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نماز و روزه اگر حرمت مسلمان است ...
وفا به عهد نکردن سقوط انسان است .
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای کاش هرچه هستیم اهل ریا نباشیم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بگذر به لطف حق ز همه انسدادها ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخت گهی از تو نهان میشود...
دوست گهی دشمن جان میشود...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عیبِ ما را در حضور ما بگو ؛
در غیاب ما مگو ای عیب جو ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو زادگاهِ منی؛ خاکِ گُل فِشانِ منی ؛
تو باغِ سبزِ بهشتی؛ تو «اصفهانِ» منی ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عمرِ لبخندِ تو کوتاه است و تاوانش دراز ؛
بعد از این لبخند عمری با فراق من بساز ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از آن زمان که به عشقِ تو مبتلا شده ام ؛
زِ قید و بندِ جهان ، تا اَبد رها شده ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مدهوشِ بزرگی و جلالِ تو چنانم ؛
کز روزِ ازل ذکرِ تو شد وِردِ زبانم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر چه موسمِ گُل فصلِ بیقراری نیست ؛
ولی به فصلِ بهاران ؛ دلم بهاری نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همه در اضطراب فردائیم ...
یک سَریم و هزار سودائیم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
غزل به حال دلم عاشقانه می گرید...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به ظاهر ؛ جملگی با هم رفیقیم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به پشتوانهٔ عهدت زدم به آتش و آب ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر اسیر رنگ و ریاها نمیشوم ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دلم برای تو هر شب بهانه میگیرد ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بعد از این هرگز نمیرنجم ز کج رفتارها ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لطفی چنان ندارد بی عشق زنده بودن ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ایام این زمانه سراسر به کام نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به باغِ بی بَرِ عمرم بهار باید و نیست ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آمدی دیشب به خوابم لحظه ای پر شور بود ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
جمله رویاهای من را دیدنت تعبیر کرد ...
|
|
|
|
|
ابراهیم هداوند
به نام یگانه خدای هستی‌بخش
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
ودرود بر
محمدرضا آزادبخت
سیده نسترن طالب زاده
سید مرتضی سیدی 
علی نظری سرمازه 
ساسان نجفی(سراب) 
