يکشنبه ۲ دی
اشعار دفتر شعرِ بغض یک شاعر شاعر جواد بخشی زاده
|
|
نشسته ام به در نگاه میکنم
|
|
|
|
|
عادتمان اینست
که عادت کنیم به برزخ پیش رو
|
|
|
|
|
ما خلاصه میشویم در حجم کوچکی از این اتاق
|
|
|
|
|
تو هم به چای تلخت عادت کرده ای؟
|
|
|
|
|
دیگر هیچ صدایی از این حنجره نخواهی شنید
|
|
|
|
|
تا که رفتی خاطره از خاطرمان رفت
بیت آخر از خاطر شاعرمان رفت
|
|
|
|
|
ناعادلانه ست به اندوهی که پشت پلک عاشق نهفته است بگوییم شایعه
|
|
|
|
|
انگار توکه باشی تمام کافه های شهر دنج ترند
|
|
|
|
|
جز جان دلت
در سر من
نیست که نیست
|
|
|
|
|
سربازها عاشقانہ ے عجیبے دارند
|
|
|
|
|
راحت کنم خیالتان ، خیال مرگ ندارم
|
|
|
|
|
نادی همان دخترک هنوز شش ساله
|
|
|
|
|
می زنی و می کشی ام
راضی به این خود کشی ام
|
|
|
|
|
کاش امروز نتابد خورشید
رد پای تو اگر آب شود
|
|
|
|
|
باد می وزد و موی تو را......
|
|
|
|
|
ششمین روز این هفته
مثل هر روز تک وتنها
|
|
|
|
|
شهر من غرق سکوت است و نباریدنها
|
|
|