ای شب ز بوی بوسه ای لمس لبانت کردم
ز خیال خم ابروی تو ز خواب رهایت کردم
دمی خراب لب شیرین و چشم سیاهت گشتم
کام دل از لب باده گرفتم میل جمالت کردم
تاب گیسوی تو برد بنیاد به ویرانی دل
در روزگار گذر عمر جان را فدای کلامت کردم
تار شب تار گشت از ناله عشاق به سحر
عرق بر جبین حسن دانه کرد دمی که هوای لبانت کردم
هر مکان که شمع عاشقی سوختن گرفت
خال بر پهلوی شقایق انداخت ومن سیر لبانت کردم
چون طاهر عاشق بر لب معشوقه. می زنم بال
زین نشان جان در هنر مینایت کردم
به سینه ام گفتم بر درخت آرزویم گل داده ای دوباره
از غروب دلتنگی گل نگاهی که در آینه ی جمالت کردم
گفتمش این خرمی از من مگیر ای دولت آباد گل
دوستی در خاک ره بودم غریبانه روی دیارت کردم
هزاران چشم دیدم در ره می بوسید نگاهت
نظر بازی حرامم باد و ز آن میل کمالت کردم
و زین دیار سبز که مرغانش ز عاشقی مدهوش
کجا بهتر ز گوهر دیده اند که طمع به ملک جانت کردم
زآن بوسه پنهان. که مه زد به سینه ی بوستان
و زآن کرشمه چشم غرق بوسه گیسوانت کردم
زآن گیسو که اشک گوهران. آویز چو شمع
از میان گوهر منظر چشمان تو سیر خیالت کردم
۱۹ ۲. ۱۴۰۰.
از گلستان ادب
طوبی آهنگران
زیبا و دلنشین است چون اجازه نقد داده اید من فقط مصراع اولتان را تغییر بسیار کمی میدهم تا موزون شود و شما اگر دوست داشتید بعدا مصراعهای دیگرتان را به همین منوال ویرایش نمایید
( ای شب ،زبوی بوسه ای ، لمس لبانت کرده ام)
میبنید که فقط یک هجای کم دارید وفقط به جای ( کردم) باید بفرمایید \" کرده ام
پس شما در ابتدای سرایش با وزن فاصله چندانی ندارید ولی بعد از سرایش مصراع یا بیت اول عواطف و احساسات بر وزن و قافیه غلبه میکند شما اشکال در قافیه هم دارید
\"ضمنا به جای _ ای شب\" امشب - هم میتوانید بگذارید - صد البته ( ای شب ) هم اشکال ندارد که آرایه استعاره مکنیه از نوع تشخیص هم دارد که همه ی عزیزان از من واقف ترند به جز انسان هر چه مخاطب و مناد اقرار گیرد ( استعاره مکنیه است و تشخیص )
با آرزوی بهترینها برای شما