سرو استقامت

سلام بر شاعر توانا وسرور ارجمند جناب حکیم
زیباست روان و سلیس و کم اشکال چون اجازه نقد داده اید دو نکته را بعرض میرسانم فقط بعنوان توضیح شاید بی فایده نباشد اولا تناسب وزن ومحتوا که خود استاد منید وبر این واقفیدکه وزنهای کوتاه و به اصطلاح شاد وریتمیک برای اشعاری در محتوای غنایی وشادباش مناسبند مثل وزن همین سروده شما (مفعول مفاعلن فعولن یا مستفعل فاعلات فع لن)ولی برای محتواهایی از این دست بیشتر اوزان طولانی تر که سخن را بشکوه تر میکند بهتر است به مطلع دو غزل مشهور استاد شهریار در باره حضرت علی نگاه کنید ،،علی ای همای رحمت تو چه آیتی خدارا،،، یا ،،،،علی آن شیر خدا شاه عرب،،،،
نکته دیگر استفاده از اختیارات شاعری در اول مصراع که مصراع را از نظر وزن معیوب نشان میدهد وحال انکه اشکال وزنی واقعا ندارد ببینید این مصراع شعرتان
(تو مقصد دلهای جهانی) واقعا از نظر فنی اشکال ندارد چون کلمه (تو) را طبق اختیار وزنی شاعر میتوان هجای بلند فرض کرد ولی در نگاه اول اگر کسی بر این اختیار شاعری واقف نباشد به نظرش معیوب می اید از اطاله کلام عذر خواهم چون خودتان امر فرمودید نظرم را تقدیم کنم عرض کردم
شاعرانگی تان مستدام