نامه ی هزار و یکم

سلام نازنین نیما

امروز ساعت شماته دارم برای بار هزارم به خواب رفت

و تو هنوز نیامده ای

بخدا دیگر حساب کوچ پرستوها از دستم در رفته

فقط شنیده ام که هیتلر مرده

و آنقدر دیر شده که آدمها به جای دمپختک ، پیتزا میخورند

روزگار غریبی شده است نازنین

دوره ، دوره ی قبرهای دو طبقه و سه طبقه است

و به قول بی بی ، دوره ی آخرالزمان

همه چیز عوض شده

حتی محله هم دیگر آن حال و هوای قدیم را ندارد

اصغر گدا بنز خریده و پسر شوکت خانم از ژاپن برگشته

و من چند وقتی است که معنی بعضی از حرفها را نمیفهمم

نمیفهمم وقتی میگویند لایه ی اوزون سوراخ شده و هرکس خاک تو سری کند ایدز میگیرد یعنی چه

اما دلواپس من نباش

اینجا همه چیز خوب است و لباس همه سپید است

و حتی سوپ هایشان هم از سوپ های ننه سکینه خوشمزه تر است

میانه ی پرستار ها هم با من بدک نیست

و هر روز سه نوبت به من اسمارتیز میدهند

اما از تو چه پنهان ، نمیدانم چرا اسمارتیز ها هم تلخ شده است

و نمیدانم چرا هر وقت دلم هوای تو را میکند به من سوزن میزنند

نیما سهرابی