نای تو

گفت شاه ایم در صدراگاهی  هوی تو
گفتم این قصه کهن قرنها گفت گوی تو 
گفت رشته و پرده ی ما نیست گسیختنی 
گفتم پرده بر گیر تا بینم بی انتها روی  تو
گقت صنم را راز دار باش و این پرده دار
گفتم دوردیدم چشم و غمزه جادوی تو 
گفت طلب جان ز جانان جان باید خرید 
گفتم در غفا زره ای از سلسله مو ی تو 
گفت مشک از بوی من سرشته در روح تو
گفتم از مشک عرفان نام برند گوی تو 
گفت خموش  از راز مشک نی نی دیدنی
گفتم به کدامین قبله زنم ساز روی تو
گفت جلو ه کنی در مشورت گو یم به تو
گفتم هر شب می زنم فالی خیال سوی تو 
گفت از فال مگو ازسلطان عالم بگوی تو
گفتم شنده ام کس نشنید اوای از نای تو 
گفت شنیدن مگوی کس که خواهان بگوی
گفتم بخشنده توای ببخش از اوا هوی تو