يکشنبه ۴ آذر
اشعار دفتر شعرِ سروناز شاعر علیرضا آرین مهر
|
|
|
|
یارا بیــا دور از جهــان،با دیگـران بیگــانه شو
حتی شده یک امشبی در کلبه ام همخانه شو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در کـنار خستـگی هـایم بمـان جـایـی نرو
در هـوایـم چــون ستاره عـالـم آرایی نرو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـارهـا چشمــانِ مــن با گـریه ها درگیر شد
خــویِ مغــرورِ نگاهـم خستــه و دلگیـر شد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رویِ تــو طعنـه می زنــد بر رخِ مـــاهِ آسمـــان
روح شـــود اسیـــرِ چشمــانِ شبیـه کهکـشــان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا که از دوری او بی کَس و بی خـانه شدم
مات و شــوریده قبــا راهـیِ میخـــانه شدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مـن از ایـن چــاهِ نفسانی هراسانم هراسانم
دلیلِ حــرص و آزش را نمی دانـم نمی دانـم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چـه کسـی گفتـه که مـن تشنهء دیدار توأم؟
جـــانِ جــانــان منـی یـا کـــه گرفتـار توأم؟
|
|
|
|
|
|
|
|
|
لحظه لحظه با تو بودن را تجسّم می کنم
شعـرِ پنهـانی ســرودن را تجسّـم می کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این غـرور لعنتــی بـاعـث شـده تنها شوی
تا کجـا دیگــر اسیــر خــانهء غمهــا شوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درد را بــا خنــده پنهــان داشتـــم گویـا نشد
من به حس و عشقم ایمـان داشتم گویا نشد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
سیـگارهــا کشیــدم ، دردی دوا نکـــردند
آهنــگ هــا شنیــدم ، غمهـا رهـــا نکــردند
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صبــــر کــن ای دختــر چوپــان بیـا دلبـرم
گیســــو بلنـــدی و زرافشـــان بیــا دلبــرم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بـا غــزل هــایـم تـو را آخـــر پریشـان می کــنـم
بـا نگــاهـی فـاتحـــانه عـــزمِ میــدان می ک
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الا ای یـار دیـرینــم بیـــا کــه بـی تو بیمـــارم
من از دوریِ تو جـانـــا به درد و غم گرفتــا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
می دَود احساسِ من تا بویِ جویِ مولیـان
تا سـمرقنـد و بخــارا سـرزمیـنِ عـاشقــان
|
|
|
|
|
|
|
|
|
.
در مسجد و خانقاه ذکر تو شنیدیم
در دل ز تو چون چهره ای ناب کشیدیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفته ای از رفتنت خون شد دلِ شیدای من
حسرتی بر پا شد از تو بر غمِ فردای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران ببار از لطف تو لبهای من خندان شده
روح و روان خسته ام با بوی تو درمان شده
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بی تو برگی نیمه جانم فصل پاییزم خزانم
در خیابان ها شبیه کوچه های بی نشانم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پروانه شو با من بیا یک لحظه در رؤیای من
پرواز کن تا آسمانِ عشقِ بی پروای من
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم دلیلش را بگو با خنده حاشا می کنی
خواهش کنان گفتم بمان اما تو دعوا می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گیسو پریشانی شبی بر من نظر کرد
دل در طواف روی او شب را سحر کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نگاهِ مست و پرشورت دلم را سحر و افسون کرد
کمــانِ نـازِ اَبــرویـت مــرا حیــران و مجنون کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
به وصال روی ماهت سفری روم نهانی
متحیرم از اینکه تو چگونه دل ستانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
یار گلگون صورتم رویت مگردان سروِناز
ساقیا می را بیاور مطربا چنگی نواز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بیـــدار شـــد تقـــدیـرِ مــن فریـاد و تکبیرم از او
مبهــوت و حیــرانـم همــه افکـــار و تدبیرم ا
|
|
|
|
|
مهرداد مانا
ابراهیم هداوند
محمد رضا خوشرو (مریخ)
علی نظری سرمازه
سید هادی محمدی
نادر امینی (امین) 
شهرام بذلی 
مهدی سمیاری 
