چهارشنبه ۲۰ فروردين
اشعار دفتر شعرِ سروش عشق شاعر فريدوني ( شهزاد)
|
|
|
|
خانه ام ویران و دل
حسرت مهمان دارد
حسرت ِ از ته دل
درد فراوان دارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روی پیراهنم از اشک مرا باریدی
در دل خاطره ای صاف بمن تابیدی
خاطراتت تا دم بغض مرا با خود برد
دلم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا غروبی از پس غم می وزید
یاد تو
بر خاطراتم می چکید...............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شيشه ي بغض غروب
مثل هر بار شكست
شبنم ِ عطر خزان
بر تن ِ برگ نشست
باغ سرمست غروب
برگ بي تاب ِ خز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر ابری ترین باران
به رعدی غُرشی سر داد
اگر آبان ترین غوغا
خزان را شور ِ آذر داد....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دیگر از ظاهر پرستان خسته ام
از سجود بت پرستان خسته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عهد كردم كه دگر گرم محالي نشوم
دل خوش از زاويه ي اوج خيالي نشوم.....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من از جهلي كه مسموم است
و مصلوب بر سر افكار
مي ترسم .......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ماييم نسل سوخته
چشمان به درها دوخته
نبوده جز زاري و غم
بر خاطر ناشاد ما.........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما زخمي دشنه هاي
نامردان ِ مرديم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب ِ سرد ِ خزانی بود
حضور درد جانی بود
وجودم گرم این گردون
فتادم از عدم بیرون
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عالمی جولانگه دیو ددان است ،
دریغ
از سر خوش باوری
غُُصه ی ِ انسان داریم.....................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شعور از شور می نالد همیشه
شرار از ابر ، می بارد همیشه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا فریاد نگردد جهل
شعور کامل نمی گردد....................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فقط فکر خرید نان و
و رویائی دگر بود
پرید و رفت ،
جُرمش
کولبر بود.........................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دل با تو بر آمیزم که آمیخته ای با جان
جان دگرم باید
تا کنده شوم از تو.............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باز با خيال او ای دل تبانی می کنی
بر ره یادش نشسته زندگانی می کنی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درس پاییز
درس یک رنگی ِ عشق
هرکه رنگش باخت
بیفتد بر زمین.....................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من آن بغض ِ گلوگیرم
که بر پاییز زنجیرم ..................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چه وقتائی که ویران شد
پی ِعشقای بازاری
چه عشقائی که عریان شد
پی ِ وقتای تکراری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای در دل من رویا
مواج ترین دریا
طوفانی ز آهم باش
یک بار گُناهم باش
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من همان هیچم ندارم سایه ای
چون سکوت از درد ،
بُغًض از ناله ای
|
|
|
|
|
|
|
|
|
روز میلادم با آذر تلاقی کرده بود
بغض سرشار مرا پاییز تلافی کرده بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تا عشق ندانی ، زیبا نشوی
تا درد نگردی ، دریا نشوی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر باران شوم روزی
ببارم تا بر افروزی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
من خود دردم
جانا ،
از چه می ترسانیم............
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در دلم طرز نگاهی است
که ویرانم از او
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دردی است غریب
این مسلمانی ما...........
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بخواب آرام ای رویای بیداری
بخواب در نعره های
ساکت فهم و دل آزاری
بخواب آری......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قصه ی عشق
غُصه ی دلدادگی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
چاره ی ناچار ، دُچارت گشته ام
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عریان ترین رویا
در جشن هم آغوشی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کاش بمانیم تو را.....................
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باید از درد
سکوتی شوی از بُغض درخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مگر ای عقل ندانستی
که عشق رویای ویرانی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شده آیا
که دلت را به غمی بسپاری.......
|
|
|
|
|
|
|
|
|
باران می بارد
چه بارانی....!
و من خیس از پریشانی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق که شدی
فاصله ها می روید
تنها می شوی
درد تو را می جوید
پیدا که شدی
در غم و تنهائی و درد
آن
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تو صیادی
و من صیدم
تو رویای منی هر دم
کجا کی دام بگشائی
که جانم را دهم در دم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما راهی پس کوچه آنسوی نیازیم
خیام ترانه های پر سوز و گدازیم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مغرور به خود سوزی و اشکت نشو ای شمع
چون گردش پروانه هم از روی حساب است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خانه ویران و بدل حسرت مهمان داریم
دیده گريان و دلي تشنه ی طوفان داریم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ما ساخته ایم هر آنچه ویران شدنی است
ویران کرده ایم هر آنچه که ساختنی است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گرببافی سجده ی صبح را به ظُهر
بر جبینت داغ مِهر ماند نه مُهر
|
|
|
|
|
|
|
|
|
درنوبت حج منتظر وصل خداییم
در بند هوائیم و از وصل جداییم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
رفتی و تنها میون اشک بارون چه کنم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
نباشی تو نگاهی نیست
صدای آشنایی نیست
دگر جز بغض این رویا
خیال رد پایی نیست
|
|
|
|
|
|
|
|
|
تدبیر من است هر شب
تا دل بکنم از تو
چون روز بتابد باز
من در عطشم از تو
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مرا تاریک و تنها آفریدند
شبی هم بغض دریا آفریدند
در آوار همه بی هوده گی ها
در اوج درد و رویا آ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر زردی نگیرد برگ
اگر عشقی نگیرد داغ
کجا ، کی می شود گلگون
شقایق های سرخ باغ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از جور زمانه نغمه پرداز شدیم
از چوب شکسته زمان ساز شدیم
ما ساز شدیم سلطه اثر می خواهد
این ورطه
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پاییز غمم برگ به برگم متلاشی
سیلاب جنونم اگر ای عشق نباشی
پاییز تداعی قیام است و قیامت
پاییز
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از عدم هست شدم بر خودم پيچيدم
ظلمت حادثه را ، ابر شدم ، باريدم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ببار باران
که از یاران بجز درد و بلا چیزی نمی بارد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
امروز که از چشمه گذر خواهی کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
پدرم رفت
زمانیکه هوا سرد و زمستانی بود
پدرم رفت زمانیکه
دلش غرق پریشانی بود
|
|
|
|
|
|
|
|
|
اگر چه در غمت آهم
شده درد شبانگاهم
دلیل بودنم باز آ
که دیریست چشم در راهم
توئی آن درد شی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
همچنان خیس زشوق باران
با دلم می گویم
بهترین لحظه اوج
ل
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آه ای سکوت
ای نوای مسبوط گرد اندود چهار ضرب
در ضربان خونریز تپش
از سنفونی تازیانه
وآهنگ درد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
وای برما اگر
صاف گردد آسمان
ونیاید باران
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عهد كردم كه درلاك خودم حبس شوم
در غم و ماتم نمناك خودم نبض شوم
دل خوش از روزنه ي نور اميدي نشوم
خ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
آندم که مجنون از عطش با دست گریبان پاره کرد
وقتی خدا چشم تو را درمان این بیچاره کرد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
عاشق شعله های ویرانیم
چون عطشم تا که بسوزانیم
با دلی آکنده ز نامردمی
ساغری از عشق بنوشانیم
|
|
|
|
|
سیاوش آزاد
به نام یگانه خدای هستی بخش
غلامرضا مهدوی (مهدوی)
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
بهروز عسکرزاده
محسن گودرزی 
علی نظری سرمازه 
