پاييز است....

اگر برگی فرو افتاد
در این رسوائی ِ سر ریز
غروب عشق نمایان شد
در این دلتنگی ِ یکریز
اگر اشکی
اگر بُغضی
گلو گیر نگاهت شد
صدای باد ِ آواره
بهم پیچید و آهت شد
اگر ابری ترین باران
به رعدی غُرشی سر داد
اگر آبان ترین غوغا
خزان را شور ِ آذر داد
بدان این را که پاییز است
صبوح عشق لب ریز است

اگر وجدان بگیرد درد
در اين رسوايي نامرد
سكوت باد ديوانه
شود فریاد ِ بی پیگرد
اگر عریان شود رویا
بيابان گردد هر دريا

اگر پرده فرو افتد
نهان گردد در او پیدا
اگر دنيا شود زندان
دَر و بوُم و بَر و ایوان
شب ِ آفتابی ِ سایه
شود گريان ِ از باران

بدان این را که پاییز است
صبوح عشق لب ریز است

شهنشاه فصول بر اسب

نشسته فصل ِ پاييز است