عرياني باران

چقدر حرفای تکراری
چقدر درد و خود آزاری
چقدر عشقای بی روزن
که به هیچی نمی ارزن
چه وقتائی که ویران شد
پی ِعشقای بازاری
چه عشقائی که عریان شد
پی ِ وقتای تکراری
هنوزم ابری ِ روزا
بیا بالا تر از ابرا
باید رفت تا خود ِ خورشید
هم اونجائی
که هست امید
بیا باز از خودت بیرون
که داره میزنه بارون...................