بیاور جام

بِــمُـرده دل چـو دلــداری ندیده کُنه ناله چو غمـخواری رســیده به شکلِ شعر و بَر وزنِ عراقی مَـفاعیلُن مَـفاعــیلُن بِــچــیــده خـودُم اینجا دلُـم بَـس بـی قراره بگفت ساقی که حالت چاره داره مـخور غـُصه در این دنـیایِ فانـی بخـور از جـامِ مِــی چنـدیـن پیاله خودُم ایـنجا دلُـم در پیشِ دلبَر الا ساقی جـدایی کِی شوَد سَـر مـنِ مسـکیـنِ بـی یـار و وفـادار کنون ساقی بیاور جام و سـاغَر دلی دارُم، چه دل؟ آن پاره پاره تو ای ساقی ببین حالُم چه زاره دلــی دارُم که دل نامـش نَـشاید هــمه آهِ جِـــگـر از جــــورِ یــاره محمد ناصریراد ۱۳۹۹/۵/۱۷ وزن عَروضی ابیات: مَفاعیلُن مَفاعیلُن فَعولُن