به تنهایی لعنت

 

کمی به تنهایی لعنت
برای شعر حرف نزن ! با شعر حرف بزن
مرا ببر..
به سر زمین نان و حلوا...
در کوچه پس کوچه های سامرا
به معصومیت خرافه ها
در خرابه های خاکستری زمان
--
کمی شعر ٬ کمی گریز
به پیشاجنینی ام
به پرتره ی هوس بر دیواره ی رحم
به بکارت ویران شده ی شهر
به ماه جویده شده
با دندان نا مرئی شب
به وجد کرخت شده ی نیلوفر آبی
در بر که ی گندیده...
--
به وهم نخستین بوسه
بر شرمگاه زمین
زیر نگاه خدای میانسال
تبر را زمین بگذار
این بت شکستنی نیست
ذره ذره آب می شود
----------------
صُبی