چهارشنبه ۱۷ بهمن
اشعار دفتر شعرِ رنج طلوع شاعر صحبت پارکی ( صُبی )
|
|
|
|
به ایست
تا هجوم فاصله ها
تو ای....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در شبی تلخ
که محاق
در محک ماه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فردیت ضمیرغایب
درذهن نا خود آگاه جمعی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
مصائب مسیح
-------------
الهه ی هستی
در" اُلمپ" خود
تنها نشسته بود
قاضی دستش را ....
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خدا
با من بود
او با شیطان آمد
|
|
|
|
|
|
|
|
|
صفحه ی پایانی این دفتر شعر...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گفتم:
روی شاخ کدام دیوی
لرزه نگار موج تاریکی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
بس که دلتنگی
سراغم آمد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
فکرکردم!
بامُردن او
دیگران از مرگ معاف می شوند..
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از چشم سیاهم فقط مانده سیاهی...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
گر بپرسند از من دیوانه...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
خود را
از بند ناف کودکی اش
آویخت
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای تو مظروف تر از ظرف زمان...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از روز ازل ٬ بس پس و پیغام شنیدم...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شادم
به یقین
که رنگ پاییز شده ام...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
قهر که می کند
برهنگی از سایه اش...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
الو ؟
هیچی
با لباس آبی ت بیا
|
|
|
|
|
|
|
|
|
این مرد
در چپ ترین نگاه اش
درد دارد
می خواهد...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
در زخم افق
گوشه گیری
نقب زدن
به دنیای مردگان است
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ای سرا پا
همه درمعبد جان
نبض عشق
نغمه ای
از زمزمه ها ی سحری
بوی مه
با طپش عطر اقاقی جاری
|
|
|
|
|
|
|
|
|
دست ابر
بر گردن باد
طوفان شد
پشت شب ماند نگاه خورشید
روی موهایم
|
|
|
|
|
|
|
|
|
شب
چه ٬ قدر!
می چکد
از مخزن وحی
|
|
|
|
|
|
|
|
|
کلبه ای در جنگل
من و بی تابی می...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
از نیل تا فرات
به فرمان باد
باکره ی دود
دوید
در مزمار داوود
|
|
|
|
|
محمد شریف صادقی
ابراهیم هداوند
جمیله عجم(بانوی واژه ها) 
بانام ویاد خدا 
زهرا حکیمی بافقی (الهه ی احساس)
محمد باقر انصاری دزفولی 
فرشید به گزین 
