سمفونی اموات

درود استاد صبی ارجمند!

باز هم چون همیشه، اندیشمندانه و ناب سرودید.

سرشار از آرایه های لفظی و معنوی که به خوبی و به زیبایی در شعرتان به کار برده اید.

من روی این شعرتان تمرکز کردم:
هنر
چیزی نیست
مگر!
مکاشفه ی رازهای پنهان هستی
مثل کشف عطر نگاه تو
به هنگام طلوع گل های وحشی
-------
صُبی

و براساس محتوای برداشتی از فحوای شعرتان، رباعی زیر را سرودم که تقدیمتان می کنم:

هر کس که، از اسرار ِ جهان، با خبر است،

حسّ نفسش، خوب تر از، برگِ تر است...

نبضِ دل هستی، پر از امواج صفاست؛

کشفِ تپشِ نبض جهان، خود، هنر است...

زهرا حکیمی بافقی
الف_احساس



سپیدهای اندیشه ی نابتان، همواره پرفروغ!

احساستان در سرایش واژه های ناب، هماره جاری باد!



با سپاس
سلام