خلوت شب

پرسیدم ؟
چگونه !
بی خانمان شدی
-
با مکثی بعید
خواب نگاه اش را
باریک کرد
--
متبسم
به یقین
با ندایی نمایان
به زیرخند خدا
معنا داد
-
نا گهان گفت:
من که
شهروند نگاه ت بودم
من که
از اول کار
رام صدای ت بودم
-
هاتفی 
داد ٬ ندا !
ازپس آینه ها
تا بنوشم
به تامل
جامی از اشک خدا
-
در بدر شد دل من
چون نسیمی
که به آوارگی آید
بَرِ گل 
ای ! مقیمان چمن
خانه ی خمار کجاست...
-
رفتم از
رخنه دیوار
ببویم مویش 
نا گهان
لا شه ی سرخ نگاه اش
به غرض
روی لبم پر خاش رفت
-
همچو یک آه
برون آمدم از
روزن وصل
تک نشین خلوت شب ها شدم
-----------------------------