ای وطن ای مهد قرآنی سلام
دارم ای ایرانِ من با تو پیام
از پدر از جد واز اَسلافِ تو
از برادرهای با انصافِ تو
صد سلام وصد پیام ازمادران
از بزرگان، سروران، حق باوران
کای عزیز ِجان من قرآن بخوان
از معانی مُحتوایش را بدان
قـُل اَعُوذُ بِالله از اَربابِ ناس
از ملوک و طاغیان نا سپاس
از وساوس کردنِ اِبلیسِ دون
هم شیاطینِ درون و هم بُرون
قـُل اَعُوذُ بـِالله از رَبِّ فـَلـَق
از شـُرورِ کـُلِ شئٍ ما خـَلـَق
دِه پناهم ای خداوندِ صَمَد
از شُرُورِ آن که می ورزد حسد
قُل اَعُوذُ بِاللهَ از اَنفاسِ شَـرّ
از شَیاطین ِدَنیّ و پُرشَرَر
حفظِ قرآن بامعانی نافع است
درحقیقت این مقام رافع است
صوتِ قرآنِ حزین ودل نشین
یاد می آرَد ز روز واپسین
مُنقَلِب می سازد وپاکیزه جان
پس مکرّر آیه هایش را بخوان
گاهِ شَهرُ اللهِ اکبرماهِ صَوم
جُزئی ازآن را قرائت کن به یوم
در نماز و در زیارت، درسفر
هرکجا هستی از آن حظّی ببر
شرط اِدراکش به دل،تطهیر توست
ای گُل من عِطرِ آن تقطیرتوست
هر تر و خشکی ز مخفیّ ونهان
وصفِ آن را می کند قرآن بیان
باشد این قرآنمان منشور حق
هادیِ خلقِ خدا ، منظور حق
هریکی آیه زدیگر بهتر است
حافظِ قرآن ز هرکس برتر است
در قیامت قاریِ قرآن جدا
یک سروگردن بود برتر زما
تا بیاری دامنِ قرآن به کف
پس ولاتَحزَن بخوان ولا تـَخـَف
گویَدَت قرآن ز سِرّو از عَلـَن
پس قرائت کن به اَصواتُ الحَسَن
کن منوَّر دیده را با آیه ای
سرمه ی چشمت نما هرواژه ای
در غیاب ودر حضور وگفتمان
دِل تلألؤ یابد از اصوات آن
هم نبات و جامدات و کهکشان
ذکرشان تسبیح حق دامن کشان
مغتنم دان مهدوی قرآن بخوان
هم نوا شو با خدای انس و جان
مهدوی